کد خبر: ۲۲۳۵۷۲
تاریخ انتشار: ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۱۵:۳۵ 03 May 2016
                                                                      















                                                                  سالاری                                                                                                                                                                                                                                                                                                آنچه دراین گفتار بدان پرداخته می شود تشخیص آفت مخربی است که مدیران و کارکنان برخی دستگاه ها و سازمان هایی که نقش و رسالت امر خطیر خدمت رسانی به مردم ونیز زمینه سازی نهادینه کردن مدنیتی فراگیر را دارا هستند، تهدید می نماید و متاسفانه عده ای را نیز به آتشگاه طمع و تکبر و خودکامگی کشانده و حنظل تلخ تفرعن را به کامشان چشانده است.
 می دانیم اگر مویی به دست یا پا برود نمی تواند کار آنها را مختل کند، اما اگر به چشم بخلد، رنج نابینایی را به دنبال دارد.
البته مقصود تنها افکندن اخگری بر بیشه مدیران ارشد فرهنگی است و به دنبال تعمیم گرایی پوزیتویستی که اثر مخرب سیاه نمایی را دارد، نیستم، اما چه توان کرد که گفته اند:                   
                              گر چه سخن راست بود همچو در                         تلخ بود، تلخ، که الحق مر                  
 اما آفتی که از آن دم می زنیم متروک و مغمول ماندن اخلاق اسلامی در ساختار و نگرش مدیریتی است و این افتقار در معیارهای انتصاب ونیز بررسی وضعیت کارآمدی مدیران به طرز بارزی خودنمایی می کند.
ضعف اعتقاد و عدم پای بندی به ارزش های اخلاق دینی در برخی از مدیران موجب گردیده تا گروهی از نااهلان و ناکارامدان لایه های مدیریت میانی و خرد سازمان های مذکور را اشغال، وبا رفتارهای متملقانه و چاپلوسانه، با فرادست، ونیز رفتارهای خشن و بیرحمانه و شرف سوز با فرودستان، باعث تخریب و تضعیف بنیه ایمانی و باورهای اجتماعی توده مردم دیندار و مآلاٌ تضعیف نظام شوند.
                           می بلرزد عرش، از مدح شقی         بدگمان کرد ز مدحش متقی "
اذا مدح الفاسق غضب الرب و اهتز لذالک العرش"
 فقط باور فرادستان به اهمیت و ضرورت به اخلاقی بودن و مکتبی بودن مدیران، رواج تفکر مسموم سکولاری، عدم آشنایی با مبانی اعتقادی و اخلاق دینی، جهل و خرافه و تکبر و تفرعن، ریاکاری و نفاق و....از علل شایعی است که منتج به جفا در اخلاق در نظام مدیریتی شده است. و این مهم موجب شده است تا برخی سخت گیری خشک و زاهد نمایانه و عبوسانه و ترشرویی پاک منشانه متظاهرانه را به عنوان رفتار اخلاقی بین مدیران اشاعه دهند.
 برخی نیز با تشویق مدیران به ریاکاری و تلبس دروغین به لباس دینداری و به قصد ارضاء هوسها ی حرام و نیل به اغراض شخصی و بعضاٌ سیاسی، الگویی غلط و منحرف و خلاف اخلاق را به عنوان اخلاق دینی ارائه می نمایند.
                  آن گدا گوید خدا از بهر نان           متقی گوید خدا از عین جان 
                   دائماٌ گوید خدا ان نان خواه        همچو خر، مصحف کشد از بهر کاه
برخی نیز عدم تقید به قوانین و مقررات و ولنگاری و تسامح افراطی و تساهل مذموم را رفتار اخلاقی تلقی می کنند. اما عده چشمگیری نیز رفتارهای سازش جویانه با معاندان و مفسدان مالی و اخلاقی و دلالان شرف و انسانیت را به عنوان داروی مشفقانه اخلاق دینی اشاعه می دهند. 
 رو اشداء علی الکفار باش                         خاک بر دلداری اغیار باش
بر سر اغیار، چون شمشیر باش                  هین مکن روباه بازی، شیر باش
 تا ز غیرت از تو یاران نسکلند                      ز آنکه آن خاران، عدو این گل اند
آتش اندر زن به گرگان چون سپند                ز آنکه آن گرگان عدو یوسفند
لذا بر فکوران و اندیشه گران دینی و روحانیون  متغور ژرف کاو است که با تعمیم و تعلیم آموزه های اخلاقی مکتب انسان ساز و آخرت نواز شیعه، مدیران دستگاه ها را از این آفت مهلک رهانیده و واکسینه نمایند. ان شا ا...                                            سالاری
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار