به گزارش تابناک به نقل از خبرگزاری فارس «یکی از راه های ایجاد اشتغال برای تحصیل کرده‌ها، ارتباط صنعت و دانشگاه است؛ صنعت و دانشگاه باید باهم ارتباط پیدا کنند چراکه این مساله هم به صنعت کمک خواهد کرد و هم به دانشگاه و دانشجو، اما متاسفانه این مساله هنوز در کشور راه نیفتاده است.»
این روزها گرفتن مدرک و رسیدن به دانشگاه‌های صنعتی چندان کار دشواری نیست از همین رو به خوبی جای پای سیاست‌های غلط وزارت علوم در نظام آموزشی دیده می‌شود، از جمله سیاست های غلط این وزارت، عدم نیازسنجی برای پذیرش دانشجویان در رشته‌های مختلف دانشگاهی و مشخصا رشته‌های مهندسی است، با یک حساب سر انگشتی و گذر به دفترچه‌های کنکور سراسری در حین انتخاب رشته، متوجه تز اشتباه نظام آموزشی خواهید شد.
پذیرش آسان دانشجویان در رشته‌های مختلف و دانشگاه‌هایی با کیفیتی دور از انتظار چه به لحاظ آموزشی و چه به لحاظ رفاهی و همچنین عدم ارتباط «علم با صنعت» برای بالابردن کیفیت آموزش عالی سبب شده تا خروجی موثری در خور جامعه‌ی نخبه‌ی کشور حاصل نشود.
قاعدتا سرانجام این شیوه ی ناکارآمد در نظام آموزشی، بیکاری و سرخوردگی قشر تحصیل کرده خواهد بود. بی شک در آینده‌ای نه چندان دور با این نگاه و این سلوک، نظام آموزشی در مساله ی علم و فناوری، با رکود مواجه خواهد شد. آنچه که امروز در دانشگاه های صنعتی شاهد آن هستیم صرفا خواندن یک مشت موضوعات تئوری و معادلات ذهنی است که قطعا نمی‌تواند نیاز دانشجویان را برای کسب و کاری مناسب و ساختن کارآفرینی موفق برآورده سازد.
در حال حاضر پس ذهن بسیاری از دانشجویان صنعتی اینگونه هک شده است که گذر ۴ سال عمر برای گرفتن تنها مدرکی که نمی‌شود حتی با آن به کار مرتبط با رشته‌ی موردنظرت دست پیدا کنی، چه فایده ای دارد؟! اغلب دانشجویان دانشگاه‌های صنعتی در دو راهی ادامه تحصیل و رفتن به سراغ کار مرتبط با رشته ی خود قرار می‌گیرند و گاها مجبور به ادامه تحصیل در رشته‌های مهندسی می‌شوند و یا حتی با تغییر رشته‌ی دانشگاهی در مقطع کارشناسی ارشد از خود مهلت می‌گیرند تا شاید در جایی و در شرکتی مرتبط با مدرکشان استخدام شوند!
همه ی این ابهامات و منگ بودن‌ها برای تعیین و تکلیف وضعیت شغلی و داشتن کسب و کار، در نهایت به ضربه های روحی و نداشتن روحیه ی اعتماد به نفس منجر می‌شود.
مگر می‌شود که تمام این مشکلات و گلایه هایی که داد زدنشان هیچ گاه مسئولین خفته را بیدار نمی‌کند، عدم ارتباط علم با صنعت نباشد؟!
از صدر تا ذیل مسئولین استانی و دانشگاهی مخاطب این گزارش هستند؛ جفایی بزرگ در حق صدها هزار شهروند کرمانشاهی و چند هزار دانشجوی تحصیل کرده‌ی مهندسی شده است، جفایی که هرگز نمی‌تواند آینده مردم و عمر تلف شده‌ی دانشجویان را بازگرداند.
ابتدا گذری به استانی صنعتی همچون کرمانشاه بزنیم، استانی که می‌شود با به کار گیری و فعال سازی جریان اقتصادی منطقه بر پایه مزیت‌های خاص منطقه، حلقه اول تولید آن را فعال کرد و در ادامه با مدیریت صحیح، هدفمند و همچنین نیروی انسانی در بخش‌های تولیدی، ارابه‌های اشتغال استان را که مدت‌هاست دچار افت و رکودی فاحش شده است به حرکت درآورد.
استان کرمانشاه با پتانسیل های صنعتی و برخوردار بودن از شهرک‌های صنعتی متعدد میتواند قطب صنعت در غرب کشور باشد و استان‌های مستعد مجاورش را پوشش دهد اما چه شده است که این استان صنعتی با وجود صنایع پالایشگاهی، صنایع شیمایی، صنعت گردشگری، صنایع غذایی و آشامیدنی، قابلیت‌های ترابری، راه آهن و لاجستیک و همچنین شهرک‌های صنعتی متعدد، همچنان رتبه اول بیکاری کشور را یدک می کشد؟!
قابل توجه اینکه نرخ بیکاری استان کرمانشاه در فصل پاییز امسال ۱۸.۲ درصد اعلام شده که نسبت به میانگین کشور با ۱۱.۷ درصد، ۶.۵ درصد بیشتر است.
قطعا و بدون شک مسئولین استانی دچار قصور هستند!
نکته ای کلیدی در مساله ی توجه به بالابردن کیفیت آموزش عالی مطرح است و آن اینکه دانشگاه ها و علی الخصوص دانشگاه های صنعتی موتور محرکه ی خوبی برای به حرکت درآوردن چرخه های صنعت کشور هستند.
اما شاهد آن هستیم که مسئولین استانی توجه چندانی به این مساله ندارند و گویا فراموش کرده‌اند که دانشگاه صنعتی را برای همین موضوعات کلنگ زده اند.
در بیانات رهبر انقلاب مکرر این مساله بیان شد که دانشگاه ها و دانشجویان باید این گره اقتصادی را باز کنند و به اقتصاد کشور روح و جان تازه ببخشند.
با وجود قصور فراوان از سوی مسئولین اجرایی در صنعتی کردن استان و توجه به صنعتی شدن استان، امید است که در گزارشی مفصل تر به نقد حضرات بپردازیم.
از طرفی برنامه‌هایی روتین و سطحی از سوی وزارت علوم و مسئولین دانشگاهی بر جریان علمی در دانشگاه ها سوار است، نگاه صرفا تئوری و بدور از مهارت‌یابی در این دانشگاه‌ها و مشخصا دانشگاه صنعتی کرمانشاه.
حال با به راه اندازی «شوهای» تبلغاتی از سوی مسئولین به دنبال صنعتی نمودن استان باشید، درد در میان استخوان‌های همین شهر است و دوا هم در دسترس، گرد جهان نباید گشت!