به گزارش میلکان،استان کرمانشاه به لحاظ جایگاه استراتژیک منطقه ای با توجه به سابقه تاریخی تقسیمات کشوری در ادوار گذشته، همواره نقش محوری و مرکزیت غرب کشور را داشته است. عواقب جنگ تحمیلی و نگاه امنیتی به این بخش از کشور تا سالهای پس از جنگ و حتی به صورت کمرنگ تری در زمان کنونی به مرور کرمانشاه را با توجه به جا ماندن از روند توسعه اقتصادی از محوریت غرب کشور هر روز دور و دور تر کرده و می کند.
آنچه که امروز باید به عنوان یک واقعیت عینی بدور از هرگونه تعصب و علی رغم میل باطنی پذیرفت، این است که تنها سایه ای از مرکزیت و محوریت کرمانشاه در غرب کشور باقی مانده است و مرکزیت کرمانشاه تنها لاف بزرگ سیاسیون استان است که همواره در طول سالیان گذشته و هم اکنون دم از مرکزیت غرب کشور می زنند اما عملکرد و استراتژی نامناسب آنها در کنار نداشتن یک چشم انداز روشن برای آینده توسعه استان و نیز حاکم شدن یک نگاه امنیتی از سوی حاکمیت تا سالها بر این منطقه، کرمانشاه را روز به روز از مرکز به سوی حاشیه سوق داده است.
اگر کرمانشاه همچنان در برخی آیتم ها از استان های همجوار ادعای برتری استراتژیک دارد، آن هم به لطف توسعه نیافتگی مجموعه استان‌های غربی است. با تو جه به اینکه ما نتوانسته ایم در این سالها نقش منطقه ای خود را به درستی ایفا کنیم و در فرایند توسعه ای استان‌های همجوار نقش آفرینی کنیم، این مجموعه به ناچار در سال های اخیر راه خود را از ما جدا و با شتاب مناسبی در حال ربودن گوی سبقت از کرمانشاه هست.
کرمانشاه اگر می خواهد، محور و مرکز غرب کشور باشد و دوباره به نقش تاریخی خود باز گردد، باید به لحاظ اقتصادی این ظرفیت و جذابیت را داشته باشد که مجموعه های پیرامونی را به شکل قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد و گرنه صحبت از مرکزیت حکایتی است تلخ که تنها به درد دورهمی‌های سیاسیون می خورد.
آنچه که همه ما می دانیم و به آن اشراف داریم آن است که شرایط اقتصادی استان کرمانشاه به لحاظ شاخص های توسعه در وضعیت و جایگاه مناسبی قرار ندارد و آمار بالای بیکاری استان خود به تنهایی گویای همه چیز هست.
آنچه که باید به آن توجه ویژه تر داشت این است که با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی کلان کشور، امکان سرمایه گذاری های کلان در استان که در چهار دهه گذشته به نسبت سایر نقاط کشور از کرمانشاه دریغ شده است، در سالیان پیش رو نیز حداقل در بازه زمانی میان مدت دور از انتظار است و باید چاره ای اساسی برای برون رفت از شرایط موجود و جبران عقب ماندگی های اقتصادی اندیشیده شود.
شرایط اقتصادی ناشی از تحریم‌ها و کاهش چشمگیر بودجه های عمرانی در طول چند سال گذشته دولت را عملا به سمت مسیرهای کم هزینه تر و با ظرفیت رونق اقتصادی مناسب تر سوق داده است. تاکید بر توسعه گردشگری در چند سال اخیر به عنوان یک برنامه محوری به تبعیت از اقتصاد جهانی که گردشگری را اقتصاد اول دنیا در دهه های پیش رو ترسیم نموده، در دستور کار دولت قرار گرفته است. به نحوی که استان های کشور با رقابتی نفس گیر سعی در افزایش سهم خود از این بازار دارند، بازاری ارزان برای سرمایه گذاران و با نرخ اشتغال بالا و بازده و سوددهی مناسب.
در استان کرمانشاه نیز در چند سال اخیر تجارت و خدمات با تاکید بر گردشگری به عنوان یکی از محورهای توسعه استان کرمانشاه از سوی مدیریت ارشد استان همواره مورد تاکید قرار گرفته است.
اتفاقی که متاسفانه در طول چند سال گذشته تنها جنبه شعاری و خوراک برای افکار عمومی داشته است و عملا اراده ای استانی برای تحقق این مهم در عمل تا کنون وجود نداشته است. اتفاقی که باعث شده تا استان های همجوار گوی سبقت را از کرمانشاه بربایند.
کرمانشاه به لحاظ جاذبه های گردشگری تاریخی، طبیعی و فرهنگی شاید بیش از همه استان های هم جوار خود ظرفیت و توان داشته باشد، اما متاسفانه حال و هوای گردشگری در استان کرمانشاه مناسب نیست و استان‌هایی با یک دهم ظرفیت کرمانشاه بسیار موفق تر و چشمگیرتر عمل کرده‌اند.
بدون تردید گردشگری این ظرفیت را دارد که محوریت غرب کشور را به کرمانشاه باز گرداند به شرطی که مجموعه مدیریتی و تصمیم سازان استان در حوزه های مختلف به این اجماع برسند و در عمل خواستار تحقق این مهم گردند و الا با شعار کرمانشاه در این رقابت نفس گیر که استان های کشور آغاز نموده اند باز خواهد ماند و هر روز بیشتر از متن توسعه دورتر و دورتر و به حاشیه رانده می شود .