ایرانی‌ها حکیمانه مبانی اسلام را نشر دادند/ ۵ تن از ۷ قراء سبعه ایرانی هستند
دکتر عبدالرضا رادفر در گفتگو با تابناک در کرمانشاه به تشریح حکمت و فلسفه و معرفی حکیم ابونصر محمد بن محمد فارابی ملقب به فارابی پرداخت و اظهار کرد: ۲۱ نوامبر روز جهانی فلسفه به نام روز ملی حکمت و فلسفه و بزرگداشت حکیم بزرگ ایرانی، ابونصر فارابی نام گذاری شده است این رویداد از سوی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی مطرح و پس از تایید شورای فرهنگ عمومی وشورای عالی انقلاب فرهنگی توسط رئیس جمهوری مورد تصویب قرار گرفت.
وی افزود: ابتدا لازم میدانم معرفی مختصری در خصوص این چهره نامدار و همه چیزدان قرون سوم و چهارم هجری در ایران و در جهان حکمی آن روزگار داشته باشم. فارابی در یک کلام معلم ثانی است ایشان در باور و دیدگاه بسیاری از اساتید حکمت و فلسفه اندیشه‌های کلام و معرفت عرفان اسلامی را در جهان معنا و حکمت و فلسفه وارد کرد به همین دلیل، چون هم القه‌ای به مکتب افلاطون و مشاء دارد و همچنین با دیدگاه‌ها و آموز‌های اعتقادی و آیینی خودش این مسلمان بزرگ، فلسفه و مبانی اعتقادی تمدن ایرانی را درهم آمیخت و شارح آثار افلاطون و ارسطو شد از روزگار خودش مشتهر به نام معلم ثانی گردید. وی اثار بسیار گرانقدر در حوزه موسیقی، حکمت، ریاضی، هندسه فلسفه، عرفان دارد.
شاعر ،نویسنده و پژوهشگر کرمانشاهی رشته‌های علوم انسانی و علوم تعقلی را مرتبط با هم و مادر تمامی رشته‌ها دانست و در خصوص ارتباط این رشته‌ها تصریح کرد: من به عنوان ابجد آموخته زبان و ادبیات فارسی و علاقه‌مند به حکمت و فلسفه ومفاهیم جامع شناختی معتقدم که یک معلم فیزیک در صورتی می‌تواند موفق باشد که ادبیات را خوب خوانده باشد، زیرا اولین نقطه ارتباط بهره مندی از زبان است.
وی در ادامه به زندگی نامه این حکیم بزرگ پرداخت و گفت: فارابی در یک روستایی نزدیک فاراب (فاریاب خراسان) در افغانستان امروزی به دنیا آمد و جهانگرد علمی شد وی در جوانی به بغداد می‌رود و نهایت پایان عمرش در دمشق فوت می‌کند فارابی در ۸۰ سال زندگی خود که برخی مورخین ولادت او را سال ۲۵۹ و تاریخ فوت او را ۳۴۰ دانسته اند گنجینه‌ای از علوم حکمی، فلسفی، موسیقی و ریاضی را از خود به جا گذاشته است به گونه‌ای که رساله موسیقی فارابی در دانشگاه‌های جهان تدریس میشود و همچنین احصاءالعلومش، او اولین کسیست که در فلسفه علم کار کرد و علوم را تقسیم بندی کرد. فارابی پیش از خواجه نصیر است، درست در روزگار قرن سوم و چهارم که معرفت عرفان ایرانی با پیامبران معرفتی نه پیامبران برگزیده الهی، چون ابوالحسن خرقانی، بایزید بسطامی، منصور حلاج و بزرگ آملی چهار معلم بزرگ آن روزگار که گوشه‌هایی از حکمت خسروانی هم که یک حکمت ایرانیست، "خسروان یا پادشاهانی که بهره‌مند از فرهی ایزدی هستند فلاسفه‌ای هستند که ریشه در دیدگاه پارمندیسی دارند". می‌زیست، اما به باور بنده حکمت زادگاهش در ایران است واین برتری مفاخره امروزی نیست مفاخره اندیشگانی است.
رادفر با اشاره به این موضوع که ۵ تن از قراء سبعه ایرانی هستند خاطر نشان ساخت: ایرانی‌ها توانایی این را داشتن که در زمان هخامنشی اولین نحضت ترجمان ایران را ایجاد کنند و همچنین در زمان دیگر نیز در دوره ساسانیان نحضت ترجمان را تاسیس کردند.
نویسنده، شاعر و پژوهشگر کرمانشاهی در پایان گفت: بعد از فارابی، ابن سینای بزرگ، ابوریحان بیرونی که معلم بشری هستند به گونه که هنوز کتب پزشکی ابن سینا کار میشود تا روزگار معاصر و در دانشگاه‌ها استاد استادی، جناب دینانی بزرگوار و در حوزه‌ها علامه طباطبایی تا قرن دهم روزگار شاه عباس که گسترده‌ترین دوران فلسفه و حکمت ماست میرداماد هست وقتی حکیم می‌گوییم یعنی بهرمند از دانش قرآنی و تمدن‌های دیگر تا صدرالمتألهین ملاصدر که واضح نظریه حرکت جوهر است که این نظریه برابری می‌کند با نظریه نیوتن در جهان علم.