به گزارش تابناک سمنان، رئیسجمهور در جمع اصحاب رسانه در مراسم افطاری با صاحبان قلم گفت «امیرالمؤمنین در جنگ صفین از خیمهاش بیرون آمد، دید عدهای دارند رو به اصحاب معاویه ناسزا میگویند. میدان جنگ بود، طرف هم ناحق بود، امیرالمؤمنین بهحق خلیفه مسلمانان بود اما ایستاد و گفت؛ من دوست ندارم شما فحش بدهید. من اصحابی را نمیخواهم که به دشمنانش فحش دهد. مگر ما شیعه علی (ع) نیستیم؟ چرا فحش را افتخار میدانیم. چرا ناسزاگویی را انقلابیگری میدانیم؟»
این حرفها از مولا بسیار زیباست، اما تا چه حد پایبند هستیم؟
پنجشنبه گذشته سنای آمریکا تحریمهای جدیدی علیه ملت ایران به تصویب رساند. وزارت خارجه آمریکا اسناد دخالت واشنگتن در کودتای 28 مردادماه را فاش ساخت. تیلرسون وزیر خارجه آمریکا رسماً در یک اظهار نظر مداخلهجویانه گفت: «از عناصر داخلی ایران که بتوانند به تغییر نظام جمهوری اسلامی ما کمک کنند، حمایت میکنیم.»
خب، منتقدان رئیسجمهور چه میگفتند که شایسته ناسزا بودند؟ آنها میگفتند آمریکا قابل اعتماد نیست، به قول و قرار آنها خوشبین نباشید، آنها بدعهد هستند و نقض پیمان میکنند، اما رئیسجمهور محترم گوشش به این نقدها بدهکار نبود و پاسخ منتقدان را با ناسزاگویی صریح میداد. فهرست ناسزاهای رئیسجمهور به منتقدان را در سایت اطلاعرسانی ریاست جمهوری میشود به شرح زیر ردیف کرد؛
بیدین، حسود، کاسب تحریم، بیشناسنامه، بیسواد، عصر حجری، مزدور، ترسو، بیکار، دیننشناس، بزدل، فاسد، عقبمانده، تازه به دوران رسیده، هوچیباز و ... .
رئیسجمهور محترم با ردیف کردن این ناسزاها آخر سر هم به منتقدان گفت: «بروید به جهنم»!
این در حالی است که در داخل، جنگی بین اصحاب رئیسجمهور و منتقدان در کار نبوده و اتفاقاً اصحاب رئیسجمهور ناسزایی به منتقدان نگفتند و این رئیسجمهور بود که زبان به طعن، لعن، نفرین و ناسزای منتقدان گشود. آقای رئیسجمهور حتی یک نمونه سراغ ندارد که منتقدان به او ناسزا بگویند. رئیسجمهور باید بداند منتقد، دشمن نیست.
اگر دشمن هم بود به توصیه امیرمؤمنان نباید به او دشنام دهد. از طرفی رئیسجمهور برابر دشمن غدار ملت و ایران، آمریکای متجاوز و ستمگر، کوچکترین حرفی که از آن بوی ناسزاگویی به مشام برسد تاکنون نگفته است و ادب و احترام را برابر دشمن ملت حفظ کرده است. مردم سؤال میکنند آن ادب برابر دشمن چه معنا میدهد و این بیادبی با منتقدان مستند شرعی و قانونی و عقلی و حقوقی آن کدام است؟!
رئیسجمهور گفته است؛ چرا فحش را افتخار میدانیم و ناسزاگویی را انقلابیگری؟! چه کسی به این سخن تفوه کرده است جز خود رئیسجمهور؟ اگر منظور رئیسجمهور، شعار مرگ بر آمریکاست که باید گفت این یک شعار ملی و اسلامی است که از متن انقلاب بیرون آمده است و امام راحل (ره) نیز بر آن صحه گذاشته است.
اگر مواضع صریح مردم و نمایندگان ملت برابر زیادهخواهیهای آمریکا را ناسزا میداند، پس چه کسی باید پاسخ ناسزاهای آمریکا را بدهد که ملت ایران را محور شرارت اعلام کرده و به بهانه حمایت از تروریسم ـ بخوانید حمایت از ملت مظلوم فلسطین ـ علاوه بر ناسزاگویی به تحریمهای ظالمانه جدید روی آورده است؟
رئیسجمهور باید دوپهلوگویی را رها کند و صریح به مردم بگوید برابر دشمن غداری چون آمریکا و ناسزاگوییهای اعضای کنگره و کاخ سفید و اقدامات ستمگرانه آنان چه پاسخی دارد؟
جا داشت رئیسجمهور در ملاقات با اهالی رسانه پاسخ اظهارات مداخلهجویانه وزیر خارجه آمریکا را میداد و میگفت: در ایران هیچکس نیست که دست یاری بهسوی آمریکا برای سرنگونی نظام دراز کند.
همچنین رئیسجمهور باید به نمایندگی ملت میگفت: ما آن دست را اگر دراز شود با قدرت قطع خواهیم کرد. رئیسجمهور بالاخره باید بگوید از نظر او «سزا» چیست و «ناسزا» در منطق دولت یازدهم کدام است؟ اگر در دولت یازدهم به منتقدان ناسزا گفت این ناسزا را در دولت دوازدهم تکرار نکند.