تابناک ایلام، بهروز مردانی::پس از کش و قوسهای فراوان سرانجام قرعه فرمانداری آبدانان بنام یداله حاتمی دانش آموخته مهندسی عمران و دارای سوابق اجرایی و اهل فن افتاد که معارفه او با حضور استاندار ، مسیولین و معتمدین مردم انجام گرفت.
و حالا او تصدی و حکمفرمایی خطه ای را پذیرفته که ظاهراً به خوبی به مشکلات آن واقف و در همان مراسم معارفه گذرا به مشکلات و چالشهای منطقه اشاره نمود.
چالش هایی که نمی توان به سادگی از کنار آنها عبور کرد و سرپوشی برای آنها گذاشت چرا که کاملا بر همگان عیان شده و آبدانان را به منطقه ای محروم و کم برخوردار تبدیل کرده اند.
در این مطلب قصد سیاه نمایی نداشته و خدای ناکرده به نیت دلسرد کردن جناب حاتمی بر نیامدیم بلکه واقعیت‌های انکار ناپذیری است که به صورت مختصر به پاره ای از آنها اشاره می کنیم.
حاتمی باید بداند که سالهاست همه از مشکلات و محرومیت آبدانان سخن راندن اند و از گرفتاریهای آن خبر داشته اند اما تا کنون کسی نتوانسته نسخه ای کارساز و کارگشا برای این خطه محروم اما سرشار از دانش و استعداد طراحی کند تا همچنان پاشنه آشیل آبدانان بر لفظ محرومیت بچرخد و لقب محرومترین نقطه استان به خود بگیرد .
فقر امکانات و نبود خدمات در کنار بی کاری مفرط شهر علم و فرهنگ را رنجور و دردمند جلوه داده و همه به چشم ترحم به آن می نگرند.
حاتمی نیک می داند که بن بست بودن و موقعیت جغرافیای خاص آبدانان مهمترین عامل عدم توسعه یافتگی و سرمنشا بیکاری، نابسامانی ها و ناهنجاری های اجتماعی، فقر و تنگ دستی و به دنبال آن مهاجرت گسترده و کاهش «جمعیت» که به گفته خودشان «جمعیت مهمترین مولفه و شاخصه توسعه یافتگی می باشد» را در این دیار رقم زده است.
در کنار این عوامل باید اشاره کرد که فرسایشی بودن پروژه های عمرانی، نبود امکانات و خدمات در حوزه های بهداشتی، فضاهای آموزشی، اداری و ورزشی و همچنین عمران شهری دست به دست هم داده تا آبدانان را فقیرتر از همیشه نمایان سازد.
بطوریکه اجرای یک پروژه عمرانی در این سامان بر اثر نبوده اراده قوی و عدم توجه کافی سالها به طول می انجامد و زمانی به سرانجام می رسد که دیگر کارایی لازم را از دست داده باشد.(در اینجا از بردن نام پروژه هایی که سالیان متوالی است مردم چشم انتظار بهره برداری از آنها هستند صرف نظر می کنم.)
از نظر امکانات رفاهی و خدمات بهداشتی نیز باید گفت که فضاهای اداری و آموزشی شهرستان اکثرا یا استیجاری هستند یا مستهلک و قدیمی بوده و عملا غیر قابل استفاده، خصوصا در حوزه اداری و آموزشی این نقیصه به خوبی به چشم می آید. بماند وضعیت بیمارستان که خود قصه ای مفصل دارد.
دوری از مراکز و عدم ارتباط سهل وصول به سبب نداشتن راههای مواصلاتی مناسب گرانی و تورم حاکم بر جامعه را در آبدانان دوچندان نموده و آبدانان را به شهر گرانی ها مبدل ساخته است.
عمران شهری و زیبایی و سیمای شهر تعریف چندانی ندارد و شهرداری‌ها به سبب نبود منابع درآمدی اکثرا ورشکسته و در تامین حقوق پرسنل خود درمانده شده اند.
ناهنجاری‌های اجتماعی (سرقت، بزه، طلاق و...)همانند دمل چرکینی سر باز کرده و اگر راهکاری برای آنها اندیشیده نشود طغیان خواهند کرد.
و از همه مهمتر تبعیض و عدم توازن در توزیع اعتبارات و نگاه بچه سراهی به آبدانان که امام جمعه محترم در جلسه معارفه به خوبی به اشاره نمودند مردم نجیب و با اصالت این دیار را آزار می دهد.
علی ایحال خروج آبدانان از محرومیت کلاف سردرگمی است که تا کنون کسی سرنخ آن را پیدا نکرده و هر کس به طریقی شانه از زیر بار آن خالی می کند.
اما با این وجود اصولاً گفته اند برای مهندسان هیچ غیر ممکنی وجود ندارد چرا که یا راهی پیدا می کنند یا راهی خواهند ساخت. ما این را به فال نیک گرفته و بر این باوریم که در این دولت که عنوان حمایت از محرومان را به یدک می کشد و با درایت و پشتکار مهندس کاردان گره ای از مشکلات آبدانان باز و این دیار فرهنگی در مسیر توسعه و آبادانی قرار خواهد گرفت./م
