یک استاد دانشگاه گفت: ایرانیان با چهارشنبه سوری به پیش‌باز نوروز و بهار و سال نو می‌روند و از درگاه یزدان پاک آرزو می‌برند که سرخی آتش را به آنان ارزانی بدارد و آنان را از زردی آتش برکنار دارد.
میرجلال‌الدین کزازی در آستانه آیین چهارشنبه سوری در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه کرمانشاه، درباره آیین این جشن کهن نزد ایرانیان گفت: آنچه از نگاهی فراخ درباره جشن چهارشنبه سوری می‌توان گفت این است که این جشن، بیش از هرچیز جشنی مردمی بوده و نه دیوانی و رسمی مانند دیگر جشن‌های بزرگ ایرانیان و از همین روی بسیار اندک از این جشن در آبشخورهای کهن سخن رفته است و آگاهی ما درباره پیشینه این جشن و چگونگی برگزاری آن گسترده نیست.
کزازی افزود: آنچه درباره این جشن به استواری می‌توان گفت این است که جشن چهارشنبه سوری جشنی است که ایرانیان با برگزاری آن به پیش‌باز جشن و آیین نوروز می‌روند و از همین روست که روشنایی، گرما و آتش، کاربردی بنیادین و ناگزیر در این جشن دارد.
این محقق و پژوهشگر با بیان اینکه در جشن و آیین نوروز هم گرامیداشت روشنایی، روز و گرما را می‌بینیم، گفت: با آغاز نوروز و بهار، چیرگی شب و سرما و تیرگی به پایان می‌رسد و از همین روست که ایرانیان بر خود بایسته می‌دانند که در شبی که آن را چهارشنبه سوری می‌نامیم آتشی بیفروزند و از فراز این آتش بجهند و آن ترانه مردمی را بر زبان برانند.
این استاد دانشگاه افزود: "سرخی تو از من، زردی من از تو" این ترانه آرزویی باژ یا دعایی را در خود نهفته می‌دارد و این باژ و آرزو این است که سال پیش‌رو سالی باشد خجسته، همراه با تندرستی و بهروزی، زیرا در نمادشناسی ادبی ایران سرخی نشانه تندرستی و بیگزندی و بنوایی است و در برابر آن زردی نشانه بیماری و نزاری و بی‌نوایی.
کزازی افزود: از دیگر سو سرخی و زردی هردو از رنگ‌های سرشتین آتش است، پس ایرانیان در روزهای پایانی سال کهن هنگامی که به پیش‌باز نوروز و بهار و سال نو می‌روند، از درگاه یزدان پاک آرزو می‌برند که سرخی آتش را به آنان ارزانی بدارد و آنان را از زردی آتش برکنار دارد.