به گزارش تابناک به نقل از خبرگزاری فارس ، جواد جوادی‌فر کار خودش را کرد، با پاورلیفتینگ و ورزش کرمانشاه آنقدر درخشیده که دیگر نتوان از خاطر حذفش کرد، او این کار را با مدال‌های متعدد جهانی و بالاتر از همه انجام داد، قدرتمندتر از هر تقدیر بود؛ اگرچه فقط در سالن مسابقات و میله‌های سفت و سخت آهنی و نه بیرون از آن، اما یاد او مثل همه اساطیر با آن صورت خاص در ذهن‌ها تکرار خواهد شد، البته با همان لهجه خاص و اصالتی که همیشه به آن عشق می‌ورزید.
خبرنگار ورزشی فارس کرمانشاه به بهانه خداحافظی جوادی‌فر از دنیای قهرمانی با این قهرمان پرافتخار کرمانشاهی و قهرمان پاورلیفتینگ جهان، گفتگوی اختصاصی انجام داده است.
فارس- روزهای دور از عرصه قهرمانی چطور می‌گذرد؟
جوادی‌فر- اصلا خوب نمی‌گذرد ، یعنی برای بنده با سابقه حضور 20 سال در رشته پاورلیفتینگ کنار گذاشتن این رشته باورش سخت است.
بارها با حضور در مسابقات بین‌المللی، آسیایی و جهانی رفتم، آسیب‌های بدنی بسیاری دیده‌ام، شاید کسی در ورزش کرمانشاه پیدا نشود که اندازه من آسیب دیده باشد، دیگر نمی‌خواستم آسیب‌های بیشتری متحمل شوم.
آمار دقیق عناوین قهرمانی کسب شده، تعداد کاپ‌ها و... را در این 20 سال حضور در رویدادهای مختلف قهرمانی از دستم در رفته است.
فارس- اگر به گذشته برگردید دیگر سراغ پاورلیفتینگ نمی‌روید؟
جوادی‌فر- قدم گذاشتن به رشته پاورلیفتینگ رویای اینجانب بود به کارهای قدرتی عشق می‌ورزم، در دوران کودکی در خانه با آهن دست و پنجه نرم می‌کردم یعنی هر وقت میله یا وسیله آهنی می‌دیدم با آن ور می‌رفتم تا به نوعی مغلوبش کنم؛ به همین خاطر فکر می‌کنم اگر به گذشته برگردم دوباره سراغ پاورلیفتینگ می‌روم.
فارس- داستان لقب گلادیاتور مردم کرمانشاه به شما چطور شروع شد؟.
جوادی‌فر- آلودگی به ورزش و پاورلفیتینگ از ضمیر ناخودآگاه من می‌آید. داستان لقب گلادیاتور از سال 1388 شروع شد؛ در آن سال، وقتی از رقابت‌های قهرمانی کشور برمی‌گشتم دیدم مردم با پلاکاردی که روی آن نوشته شده بود «خوش آمدی گلادیاتور کرمانشاه»، به استقبالم آمدند؛ شیفتگی من به مردم کرمانشاه از همان زمان ریشه انداخت.
فارس- چرا این قدر ناگهانی از عرصه قهرمانی ورزش کنار رفتید؟
جوادی‌فر- چند روز قبل از اینکه بخواهم این کار را انجام دهم در صفحه اینستاگرام خود نوشتم یک سوپرایز جدید خواهم داشت، وقتی وارد سالن شدم، حسین شیروانی، مهدی حاتمی و برخی اعضای شورای شهر حضور داشتند، اسکات را که زدم اشک ریختم حاتمی جلو آمد و گفت اتفاقی افتاده است؟ گفتم این آخرین اسکاتی بود که زدم؛ همه تعجب کردند. خداحافظی‌ام از عرضه قهرمانی همان سوپرایزی بود که قبلا آن را به هواداران وعده‌اش داده بودم.
فارس- در این سال‌ها چه زخم‌هایی برداشته‌اید، شاید کنار آمدن با این مصدومیت‌ها از تعهدتان به مردم کرمانشاه باشد.
جوادی‌فر- برای من کرمانشاه همه چیز است؛ یک کرمانشاهی همیشه و در همه دوران‌های به شهر و زادگاهش تعصب دارد و به آن عشق می‌ورزد، در این که سال‌ها که بارها و به بدترین شکل ممکن مصدوم می‌شدم یکبار با خودم بگو و مگو نکردم چون این سختی‌ها را به جان خریده بودم تا برای مردم افتخار کسب کنم؛ زیبایی تعهد به همشهریان مجموعه‌ای از همین مصدومیت‌ها و سختی‌هاست ، این موضوع را نمی توان با هیچ چیزی دیگر عوض کرد، بنده روی اصولی که تعهد نسبت به مردم بود ماندم.
فارس- اصول؟ چهره‌هایی را سراغ داریم که به قول خودشان روی این اصول ماندند و الان برای شام شب محتاج هستند، یک بار هم شما هم بدجوری از همین مسؤولان گلایه می‌کردید، البته خیلی شفاف به مسائل حاشیه‌ای و ظلم‌هایی که شاید شده باشد، نمی‌پرداختید.
جوادی‌فر- برای پاسخ دادن به این سئوال، انصافا باید مطالعات بیشتری انجام داد، مایه تاسف است برخی از مسؤولان فقط برای روز انتخابات سراغ امثال من می‌آیند، این واقعیتی است که باید منصفانه بیان کرد. من از کودکی آدمی درون‌گرا بودم، ورزش خیلی کمک کرد که نگاهم به دنیا و آدم‌های پیرامونم، گسترده‌تر شود.
در تمام آسیب‌دیدگی‌هایی که در این 20 سال دیدم چند بار تا بدترین اتفاق رفتم، اما بلند شدم و برای هدف‌هایم تلاش کردم، با تمام کاستی‌ها و بلایایی که سرم آمد، اصولم را حفط کردم و رنج‌ها را آن قدر در درونم حفظ کردم که هم‌مانند بنزین برای شعله‌ور کردن، موجب افزایش انگیزه‌ام شد. اما جدا از این کاستی اساسی، مسؤولانی مثل احمد صفری و سیدسعید حیدری‌طیب هم هستند که بنده و دیگر ورزشکاران را حمایت می‌کنند.
فارس- تالار مشاهیر ورزش کرمانشاه از محبی‌ها، کیانوش رستمی، هاشمی، مهدی حاتمی تشکیل شده است؛ آیا شما هم در این تالار قرار می‌گیرید؟
جوادی‌فر- من نمی‌توانم بگویم در تالار مشاهیر ورزش کرمانشاه جای گرفته‌ام یا نه، اما می‌توانم بگویم تا آخرین نفش برای موفقیت کرمانشاه جنگیده‌ام، در ورزش خیلی تنهایی کشیدم، این تنهایی خاطرات عجیب و غریبی است، رشد و شکوفایی هم وجود داشت، اما نمی‌توانم بگویم که یکی از نوابغ ورزش استان محسوب می‌شوم، بهتر است مردم در این خصوص نظر بدهند.