علامه شیخالاسلام عبدالرّحمن خالدی ملقب به سلطان العلماء از علمای اعلام اهل سنت جنوب ایران به شمار میرود.
وی در سال1293هـ .ق/ 1255هـ .ش در بستک دیده به جهان گشود و در همان دوران کودکی به دلیل نبوغی که در درک و فهم مباحث علمی و دینی داشت، مقدمات علوم دینی را در دارالعلم کوهیج بستک گذراند. شور و شوق تحصیل و آموختن علوم دینی باعث شد تا سالها رنج سفر به مناطق بسیاری را از جمله هند، کشمیر، کردستان، بغداد، بصره، مکه، مدینه و... را تحمل کند که در نهایت برای سیراب شدن از چشمه جوشان علم و معرفت به جامع الأزهر در مصر میرود.
پس از بازگشت به دیار خویش به سال1311هـ .ق/1273هـ .ش مدرسه علمیه الرحمانیه را در بستک تأسیس نمود و در آنجا به نشر آموزههای دینی و معارف اسلامی به زبانهای عربی و فارسی پرداخت.
درسال 1317هـ .ق/1278هـ .ش قوام الملک شیرازی نامه تأیید از طرف دربار قاجار به نزد شیخ عبدالرحمن خالدی فرستاده که در آن تأییدنامه او را سلطان العلماء نامیدهاند. پس از خلع محمدعلی شاه قاجار از سلطنت، نابسامانی و آشوبهایی در منطقه لارستان و بستک به وجود آمده که موجب میشود سلطان العلماء در سال1327هـ .ق/ 1287هـ .ش ناگزیر به ترک دیار شده و به بندرلنگه مهاجرت کند. آن زمان با توجه به تجمع تجار و بازرگانان در بندرلنگه این شهر از رونق اقتصادی خوبی برخوردار بوده و این مسأله شرایط مناسبی را فراهم میکرد تا سلطان العلماء از کمکهای مالی این طبقه بهرهمند شده و بتواند در سال1333هـ .ق/ 1293هـ .ش مدرسه علوم دینی را در بندرلنگه تأسیس کند و سالها به انتشار تعالیم دینی و پرورش شاگردانی آگاه همت گماشت. در طول عمر پربرکتشان شاگردان زیادی نزد ایشان تلمذ کرده و از محضر علم و شخصیت این عالم کسب فیض نمودند.
از آثار و تألیفات سلطان العلماء میتوان به «شرح نظم متن منهج الطلاب(پنج جلد)، نبراس الهدی شرح قطر الندی(در علم نحو)، الفوائد الصمدیه(در علم نحو)، ظهور الحقایق(در سیرت پیامبر(ص))، سلطان الرسائل فی علوم التوحید و المسائل و.... را نام برد.
سلطان العلماء پس از سالها نشر علوم دینی و ارشاد مردم و خدماتی که به جامعه داشتند در محرم سال 1360هـ .ق/ 1319هـ .ش چشم از جهان فرو بست و در بندرلنگه به خاک سپرده شد. پس از وفات ایشان یکی از فرزندان برومندش شیخ محمدعلی خالدی مسئولیت اداره مدرسه علوم دینی و دیگر مسائل شرعی، دینی و امور خیریه مناطق جنوب ایران را عهدهدار شدند.
سلطان العلماء در زمان حیاتشان نه تنها در رشد و تعالی مسائل دینی منطقه تلاش نمودند بلکه در زمینه مسائل عمرانی و عامالمنفعه نیز فعالیت داشتند از جمله ساخت آب انبارها و مساجد و مراکز دینی که پس از ایشان شیخ محمدعلی خالدی نیز جا پای پدر نهاده و با کمک خیرین مساجد، مدارس، درمانگاهها، آب انبارها، کتابخانهها و مکتبخانههای بسیاری را در داخل و خارج از کشور احداث نمودند. از جمله میتوان به ساخت بیش از 31 آبانبار در مناطق جنوبی ایران، ساخت بیش از 24 مسجد در مناطق مختلف از جمله خراسان، هند، پاکستان و...، احداث درمانگاههای بسیار در حومه شهرستان بندرلنگه. در حال حاضر از اماکن تاریخی و مهم بندرلنگه یکی منزل مسکونی شیخ عبدالرحمن خالدی و مدرسه علوم دینی سلطان العلماء با قدمتی بیش از صد سال است و همچنین خانه تابستانی ایشان در قسمت غربی بندرکنگ نزدیک به ساحل که به مُغ شیخ معروف است شامل: خانه، باغ، آبانبار که در کنار آن مسجدی قرار داشت که بانی آن سلطان العلماء بود.
تمامی این بناها در اواخر دوره قاجار توسط معماری که از بستک به این منطقه آمده بود ساخته شد. نکته حائز اهمیت این است که این بناها از جنس سنگ و ساروج بوده که از لحاظ استحکام و دوام در مناطق گرم و شرجی جنوب بسیار مقاوم است. جای بسی تأسف است که این مسجد تاریخی عهد قاجاریه که بانی آن سلطان العلماء بوده، بر اثر عدم درایت مسئولین، شهرداری بندرکنگ و اداره کل میراث فرهنگی استان هرمزگان به دست جمعی ناآگاه در دی ماه 97 به منظور مرمت و بازسازی، این اثر به کلی تخریب گردید.
انتهای پیام/*