به گزارش تابناک سمنان: جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره حضورش در فیلم سینمایی «خروج» و اتفاقات مثبتی که در این پروژه می‌بیند و تجربه می‌کند، گفت: آنچه که به عنوان عضو کوچک مجموعه تولیدی می‌بینم زحمت گروه و مسئولیتی است که حاتمی کیا دوست دارد بر دوش بکشد، او به عنوان عضو این جامعه بار‌ها اعلام نظر می‌کند حالا این نظراتش مورد وثوق یک جریان فکری است همینطور مورد تجربه یک جریانی که خودش متعلق به آن هاست، این‌ها یکطرف موضوع قرار دارد و کار و تلاش و انرژی که به عنوان یک هنرمند و انسان خرج می‌کند بسیار ستودنی است که در این سن چنین انرژی می‌گذارد.
او افزود:گروه تولید نیز خیلی شرافتمندانه و فروتنانه و رفیق با مردم و در عین حال متمرکز روی کار پیش می‌روند. من هم در یک حوزه تجربی دیگر چیز‌هایی می‌بینم و تجربه می‌کنم که محترم است و از همین جا نه به عنوان عضو گروه بلکه به عنوان شاهد و ناظر جریان تولید به همه اعضای گروه احترام می‌گذارم و درود می‌فرستم که اینگونه انرژی می‌گذارند و کار را دوست دارند و علت کار تجمیع عشق و علاقه است که نکته ظریفی محسوب می شود. جالبتر اینکه همه حاتمی کیا را دوست می‌دارند و این بسیار ارزشمند است.
الماسی ادامه داد:برای کار زحمت زیادی کشیده می‌شود و امیدوارم در همه جوانب برای تاریخ معاصرمان، مردم ایران و وظیفه و مسئولیتی که بر عهده یک سینماگر است در تبیین حقایقی که صلاح و نیکی مردمش در آن وجود دارد مفید فایده شود.
الماسی در خصوص جدیدترین فعالیت‌های خود در مقام کارگردانی گفت: سه فیلمنامه آماده دارم و اگر شرایط فراهم شود خواهم ساخت.
این کارگردان در خصوص موضوع‌های فیلمنامه هایش بیان کرد: من تقسیم بندی‌های اجتماعی و غیر اجتماعی را نمی‌فهمم اصولا فیلمسازی را یک هنر اجتماعی می‌دانم و در طبقه بندی موضوعی هرچه هم که باشد اجتماعی است و فیلم غیر اجتماعی سراغ ندارم حتی آن اثری که حدیث نفس است، حدیث نفس هم وقتی به نمایش عمومی درمی آید اجتماعی خواهد بود نگاه من این است، ولی موضوع فیلمنامه هایم درباره ضرورت‌های زندگی امروزمان، تجربه‌ای که از دفاع مقدس، زندگی بیش از چهل سال پس از انقلاب، همنشینی جمعی و اینکه چه طرحی برای فردا داریم و چه راهی صلاح فرزندمان است.
الماسی افزود: همه فیلمنامه‌ها به قلم و کارگردانی خودم و کم هزینه خواهد بود. فکر می‌کنم اتفاقی که در سینمای فرانسه افتاد جالب است و باید مورد بهره برداری تاریخی ما هم واقع شود. جریان ۱۹۶۸ و مشارکت‌های گدار و... باعث شد با بالارفتن هزینه تولید این موقعیت را فراهم کند تا ما از برخی ظرفیت‌ها عقب بمانیم.یعنی نیروهای خوبی را بخاطر اینکه قادر نیستند هزینه‌هایی را تامین کنند از دست بدهیم بدیهی است تهیه کننده‌های حرفه‌ای هم بر حسب قواعد و فرمول‌های ویژه‌ای عمل می‌کنند که ضرورت و توانمندی سینماست.
این کارگردان اضافه کرد:وزارت ارشاد و خانه سینما وقتی بحث فیلم‌های نوعی نگاه یا سینما تجربه را طراحی و طبقه بندی کردند فکر می‌کنم هدفشان این بود که نیروهای ویژه و افکار تازه شناسایی شوند و مبادا برخی ویژگی‌ها و سینمای متفاوتمان را از دست بدهیم. به عنوان نمونه عباس کیارستمی ممکن است فیلم هایش در داخل کشور نمایش داده نشده باشد، اما در همان اکران‌های محدود خارج از کشور گاهی چندین برابر فیلم‌های پرفروش داخلی ما در محاسبه ارزی فروش داشته است. اینجاست که سینمای ما هم باید اطلاعاتی را در داخل کشورمان توجیه کند و هم شرایط فرهنگی، بالندگی هایمان و ارزش‌های مورد علاقه مردم را در جامعه جهانی ثبت و ضبط کند، چون ما لاجرم عضو یک جامعه بین المللی هم هستیم و چه بسا که از طریق سینما و تئاتر و تلویزیون و تولیدات هنری در رده بندی‌های معرفتی دنیا قرار بگیریم و حتی برخی از معارفمان از این طریق، شخصیت و فرهنگ جمعی, ما را معرفی می‌کند. در نتیجه مدیریت سینمایی، هنری و فرهنگی کشور و هنرمندان و دست اندرکاران چه به عنوان هنرمند و صنعتگر در دو فاز مختلف باید دقیق‌تر و ظریف ترعمل کنند تا در ابتدا این یکپارچگی و اتحاد را حفظ کنیم و اینکه با کمال سربلندی این بیرق سرفراز اندیشه و تفکر که مال مردم است را همیشه در احتزار قرار دهیم.