شیوه مدیریتی در ادارت/لزوم الگوی اسلامی در مدیریت

به گزارش تابناک،وارد اداره که می شوی اولین چیزی که به چشم میخورد میزهای متعدد که روی هر کدام مانیتور کامپیوتری جا خشک کرده است.پشت هر میز کارمند خانم و یا اقایی نشسته است.وقتی که برحسب ادب و شریعت سلام میکنی ،کسی نیست که جواب دهد انگار همه غرق کارند و متوجه ورود شما نیستند. اما وقتی جلوی میز یکی از این کارمندان شریف می ایستی تازه معلوم میشود که نه، کارمندان حاضر متوجه ورود شما شده اند اما بنابه دلایلی حاضر به پاسخ سلام نبودند.

اگر در قسمت انتظار صندلی باشد این صندلی ها عموما معمولی و ساده هستند.پس از چانه زنی های اولیه شاید اگر بخت یار باشد میتوانید پس از مدت کوتاهی وارد اتاق رئیس شده و کارت را عرضه کنی.وگرنه خدا بدادت برسد.

وقتی که وارد اتاق رئیس شوی تازه معنی تجمل و میز ریاست را درک میکنی.میز کنفرانس بزرگبا چوب اعلاء،میز کار بسیار شیک،صندلیهای راحت و تا حدودی گرانقیمت.باید سرپا باشی تا رئیس اجازه صحبت کردن به شما بدهد.زیاد حق ماندن و حرف زدن نداری .آخه رئیس کار دارد و باید به آنها برسد.شما تقریبا مزاحمید.

شما باید کپسولی و خلاصه درد دلتان را بگوید.رئیس با اشاره شما را حواله یکی از کارکنانش میکند.

راستی فراموش شد در دیوارها و روی تمامی میزها عکسهای مختلف حضرت امام(ره) و رهبر معظم انقلاب دیده میشود . بگونه ایی که شما در یک اتاق بیش از پنج نوع عکس می بینید.

شما به طرف میز راهنمایی شده از سوی رئیس حرکت میکنید .اما باور کنید که در بیشتر مواقع دست خالی دوباره باید به پشت اتاق رئیس مراجعه کنید .اما اینبار فرق میکند شما دیگر براحتی نمیتوانید وارد اتاق رئیس شوید چرا ایشان جلسه دارند تا دو ساعت دیگر هم تمام نخواهد شد و گاهی تا آخر وقت اداری تمام نمیشود و شما با خستگی و ناامیدی با دستانی خالی و دلی رنجور برمیگردید.

به راستی برای حل مشکلات مردم این همه تشریفات لازم است و آیا در اسلام اینگونه رفتارها پسندیده هستند؟آیا در نامه حضرت علی به مالک اشتر نخعی چنین برخوردهایی سفارش شده بود؟

آیا لازم نیست که برای پیشرفت کارها و پیشبرد اهداف توسعه کشور مدیران رویکرد خود را تغییر داده و با کنار گذاشتن تکبر و غرور خویش که وقتی صاحب مناصب می شوند دوچندان می شود مشکلات واقعی مردم و معضلات جامعه را درک کنند؟ یا عینک تیره و تار غرور اجازه دیدن مردم را نمی دهد؟ مردمی که آنها برای حل مشکلات و رتق و فتق امور آنها بر آن شغلها منتصب شده اند!

ضرورت الگوپذیری مسئولان از پیامبر رحمت

در صدر اسلام که پیامبر در رأس حکومت مسلمانان قرار داشت، مساجد به عنوان مرکزی برای هم اندیشی و اداره امور مسلمانان نیز شناخته می شد و پیامبر رحمت حضرت محمدمصطفی(ص) نیز دیدارهای خود با مسلمانان را در همان مساجد برگزار و مشکلات آنها را بررسی می کردند.

اما برخورد پیامبر چگونه بود و ایشان در مساجد جایگاه ویژه ای برای خود قائل می شدند و یا خود را از دیگر مردم جدا می کردند؟

شیوه مدیریت پیامبر(ص) و طریق نشستن ایشان در مساجد با سایر مسلمانان به صورت دایره ای بود. به طوری که وقتی غریبه ای به مسجدی که پیامبر در آن حضور می یافت وارد می شد به واسطه اینکه همه دور هم و دایره می نشستند قادر به تشخیص فخرکاینات نبود.

این شیوه مدیریت که در آن پیامبر خود را در بین مردم می خواست ببیند تأثیر فوق العاده ای بر همدلی و هم رأیی در جامعه اسلامی 1400 سال پیش داشت و پیامبر نمی خواست همانند پادشاهان برای خود جایگاه ویژه ای تعیین کرده و تخت ریاستی به پا کند علیرغم اینکه تمامی امور مسلمانان با اطلاع وی اداره می شد.

اما آیا مدیران، مسئولان، نمایندگان، وزرا و ... نمی خواهند در شیوه مدیریت خویش از پیامبر اکرم(ص) الگوبرداری کنند؟ تا کی باید خود را تافته جدا بافته فرض کرده و مردمی را که باید برای آنها خدمتگذار باشند به عنوان زیردستانی فرض کنند که باید برآنها فخر فروخته شود.

ضرورت پیاده سازی شیوه مدیریت اسلامی در استان

با این شریط ضروری است مدیران و رؤسای ادارات، نهادها، سازمانهای استان و کشور با الگوپذیری از شیوه مدیریت اسلامی همانگونه که خدا،پیامبر خدا و ائمه معصومین تاکید داشته با مردم تعامل کنند و در حل وفصل امور مراجعین اهتمام ورزند. تا الگویی از اسلام ناب محمدی در شیوه حکومتی و اداره مملکت ارائه شود و معیاری برای دیگر کشورها باشد تا بتوانیم آموزه های اسلام ناب محمدی را در جهان گسترش دهیم.