يك مددكار اجتماعي گفت: هزينه‌هاي اقتصادي و اجتماعي تصادفات رانندگي در حال حاضر هشت درصد توليد ناخالص داخلي ايران را شامل مي‌شود در حالي كه در ساير كشورها اين رقم 5/1 تا 2 درصد است. محمدحسين جوادي در نشست تخصصي بررسي ابعاد اجتماعي تصادفات رانندگي افزود: در سال 90، 51 هزار و 910 ميليارد تومان برآورد هزينه‌هاي ناشي از تصادفات رانندگي در كشور بوده، اين در حالي است كه بودجه سازمان بهزيستي كشور حدود 1350 ميليارد تومان است يعني حدودا 40 برابر بودجه سازمان بهزيستي صرف هزينه‌هاي ناشي از تصادفات شده است. او با بيان اينكه سالانه حدود 5 ميليون نفر در دنيا جان خود را بر اثر تصافات رانندگي از دست داده و ده‌ها برابر آن معلوليت ايجاد مي‌شود ادامه داد: شرايط جوي، وسيله نقليه و جاده همواره عوامل موثر در تصادفات رانندگي هستند در حالي كه انسان 75 درصد تاثيرگذاري را در اين بين داشته و برخي پژوهش‌ها نيز اين تاثير را به 85 تا 90 درصد رسانده‌اند.
اين مددكار اجتماعي همچنين عنوان كرد: در سال 73 تعداد تصادفات در ايران 32 هزار و 505 مورد بود، در حالي كه همين رقم در سال 1390 به 117 هزار و 256 مورد افزايش پيدا كرد و بالاترين فراواني تصادفات رانندگي نيز در استان‌هاي فارس، تهران، خراسان رضوي و اصفهان رخ داده است. جوادي همچنين عنوان كرد: عموما بيش از 60 درصد تصادفات رانندگي جاده‌اي بوده اما شاهد آن هستيم که در تهران عمده تصادفات بر اثر سوانح بين شهري و داخل شهر اتفاق مي‌افتد. او ادامه داد: در سال 84 و 85 حدود 27 هزار و 755 مرگ و مير ناشي از تصادفات رانندگي در كشور وجود داشت که در سال 93 اين آمار به 16 هزار و 872 نفر بر اساس آمار پزشكي قانوني كاهش يافته اما با اين حال وضعيت مناسبي در اين خصوص نداريم به‌طوري كه ايران پس از كشور السالوادور دومين رتبه را در مرگ و مير بر اثر تصادفات رانندگي به خود اختصاص داده است.
جوانان، بيشترين قربانيان حوادث ترافيكي
مددكار اجتماعي ديگری نيز گفت: بيشترين قربانيان حوادث ترافيكي در دنيا را جوانان تشكيل مي‌دهند، به همين دليل پرسش چرايي اين امر از خود آنها به ضرورت احساس مي‌شود. طاهره آذري تصريح كرد: به علت ضرورت اين مساله در پژوهشي 50 نفر از جوانان تهراني كه سابقه تصادف در سنين 18 تا 24 سالگي را داشتند را مورد مصاحبه‌هاي عميق قرار داديم كه نتايج جالبي را به دنبال داشت. او ادامه داد: مشكلات ترافيكي و رانندگي همراه راننده هم مي‌تواند شامل شخص همراه يا موبايل فرد باشد همگي از عوامل غيرمستقيم در تصادفات هستند. آذري افزود: برخي معتقدند كه مردان رانندگان بهتري نسبت به زنان هستند و به همين دليل بايد براي جنسيت‌هاي مختلف برنامه‌هاي متفاوتي را طراحي كرد و نمي‌توان براي هر دو جنس نسخه‌اي يكسان براي كنترل رفتارهاي ترافيكي تجويز كرد.
800 تا 1000 نفر كم‌شماري
در ادامه اين نشست مديركل دفتر طرح، برنامه و توسعه دانشگاه علوم قضائي عنوان كرد: زماني كه در دهه 70 نخستين اقدامات درباره بررسي سوانح و تصادفات رانندگي را در ايران آغاز كرديم به رقم 16 هزار و 400 نفر مرگ و مير بر اثر تصادفات جاده‌اي رسيديم و امسال نيز در دهه 90 شاهد آن هستيم كه 16 هزار و 700 نفر بر اثر تصادفات جان خود را از دست مي‌دهند. سعدا... مرادي ادامه داد: در آن زمان اين رقم مورد توجه مسئولان قرار نگرفت و حتي نيروي انتظامي كه مسئول اين آمار بود نيز به‌شدت نسبت به آن واكنش نشان داد و معاونت راهنمايي و رانندگي ناجا نيز اين آمار را نپذيرفت. او افزود: در آن زمان سالار جاده‌ها پيكان بود اما در حال حاضر نيز با وجود افزايش امكانات و تكنولوژي، بهبود وضعيت جاده‌ها و ورود خودروهاي مدرن به كشور باز هم اين رقم تكرار شده است پس بايد مساله را در جاي ديگري بررسي كرد.
مرادي ادامه داد: در برنامه‌ريزي‌ها آمار و اطلاعات حرف اول را مي‌زنند و هرچقدر به آنها تاكيد بيشتري داشته باشيم، برنامه‌ريزي موفق‌تر و هرچقدر به آنها بي‌توجهي كرده و غفلت كنيم شاهد همين بلايي مي‌شويم كه الان بر سرمان آمده است كه حوادث رانندگي پس از مشكلات قلبي و سرطان، سومين عامل مرگ و مير در ايران است و 18 تا 40 سالگي بيشترين سن قربانيان تصادفات رانندگي را شامل مي‌شود. به گزارش ايسنا، او افزود: از سال 88 تاكنون در شمارش آمار مرگ و مير ناشي از تصادفات حدود 800 تا هزار نفر كم‌شماري داريم زيرا در اين آمارها مرگ‌هاي بعد از 30 روز را محاسبه نمي‌كنند و با اين حال اگر اين آمار را به آمارهاي ارائه شده اضافه كنيم، شاهد آن خواهيم بود كه در هر دو سال برابر با يك زلزله بم كشته شده در اثر سوانح رانندگي در كشور داريم.
منبع: روزنامه آرمان