به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد، سعید آتشبار؛ دبیر جریان مردمی عدالتخواه استان کوب در واکنش به عدم حضور رئیس جمهور طی یادداشتی نوشت :
در حالیکه این روزها و در گیرودار برگزار کردن و یا لغو کنکور سراسری، و البته برگزاری کنکور کارشناسی ارشد بودیم و همچنان این موضوع دغدغهی خانوادهها و برخی مسئولین است، ستاد ملی مبارزه با کرونا، حضور ملاحسن روحانی در جلسه رای اعتماد به وزیر پیشنهادی را به مصلحت وی ندانست!
حدود ۲۹۰ نفر نماینده مجلس که نمایندگان همین مردم و مملکتند، در مجلس باید باشند و صحبت و رایزنی در مورد وزیر پیشنهادی داشته باشند، ایرادی ندارد و به مصلحت جانشان! هست، ولی حضور ملاحسن در صحن، به مصلحت نیست!
برگزاری کنکور سراسری و تهدید جان فرزندان این ملت، و دغدغهمندی والدین آنان هیچ مصلحتی را برای آقایان ایجاد نمیکند، ولیکن شیخ اعیانی و اشرافی ما، باید از حصر حصین عافیت بیرون نیاید، تا مبادا مصلحت آقایان زیر سوال رود!
مصلحت و ما ادراک مصلحت!
چه مفهوم مظلومیست مصلحت، که قرنهاست در انحصار برخی خواص و نورچشمیها و ژنها و خونهای خوب، به اسارت درآمده است.
براستی چرا در فضای عمومیِ سیاستگذاری متولیان و زمامداران، بندرت شنیدهایم که گفته شود، برای مصلحت عموم مردم چنین تصمیمی گرفتهایم؟!
در حالیکه خواص و ژنهای برتر، همیشه پرمدعا و سیرناپذیر و حریص و پرتوقعند، ولیکن عوام، ستون دینند و بارِ سختی و سنگینی حکومتها را بر میدارند.
هماره، برای منافع و حفظ آبروی افراد “محترم”، مصلحت نبوده است که نقدی صورت گیرد و زیر سوال بروند و پاسخی بدهند. مصلحت نبوده است، کسی به حریم ممنوعهی بذل و بخششها و رانتها و تجمیع ثروت و قدرت آنان، ورود کند!
نمونهی متاخر آن، حذف سخنان آقای فتاح از تلویبیون در اصرار بر بازپسگیری املاک بنیاد مستضعفان از عناصر و مجموعههای متنوع، و نقد شریعتمداری و فارس و اصلاحطلبان به آن سخنان است. گویا مصلحت آقایان و جناحها و خواص، بر بازگرداندن املاک و مصرف در مسیر تامین رفاه حداقلی مستضعفین، برتری دارد!
توصیههای زیبای مولا به مالک و تاکیدشان در مورد ترجیح رضایت عوام بر نارضایتی خواص، گویای قصهی پُردرد انحصارِ مفهومِ مصلحت در زمامِ منافع زمامداران است؛
«باید محبوبترین کارها در نزد تو اموری باشند که در حق با میانهروی موافقتر و در عدالت عامتر و گستردهتر و با رضایت رعیت هماهنگتر است. چراکه خشم عامه مردم، خشنودی خواص را بیاثر میسازد و ناخشنودی خاصان، در عین رضایت عموم جبرانناپذیر است و احدی از رعایا از نظر هزینهی زندگی در حالت آسایش و صلح بر والی سنگینتر، و به هنگام بروز مشکلات در همکاری کمتر، و در اجرای انصاف ناراحتتر، و به هنگام درخواست سؤال پُراصرارتر، و پس از اعطا و بخشش کم سپاستر، و به هنگام منع خواستهها دیرعذرپذیرتر، و در ساعات رویارویی با مشکلات کم استقامتتر از خواص نمیباشند. ولی پایه دین و جمعیت مسلمین و ذخیرهی دفاع در برابر دشمنان، تنها عامهی امتاند. بنابراین باید گوش تو به آنها و میل تو با آنان باشد.»¹
۱- نامه ۵۳ نهج البلاغه
سعید آتشبار؛ دبیر جریان مردمی عدالتخواه استان کوب
دنانیوز