به گزارش خبرگزاری تابناک کرمانشاه به نقل از ایرنا، در چند سال گذشته زندگی برخی از اقشار جامعه به خاطر مشکلات اقتصادی ناشی از تحریمهای ظالمانه، سوء مدیریتها، شیوع ویروس کرونا و خشکسالی دچار مشکل شده و زندگی برخی از جمله عشایر نیز تحت تاثیر این مشکلات قرار گرفته است و از این رو اکنون نیازمند حمایتهای همه جانبه مسوولان برای برگشتن به روال سابق زندگی هستند.
این مسایل و مشکلات بر تولیدکنندگان از جمله عشایر تاثیر مستقیمی گذاشته و زندگی و فعالیت آنها را تحت تاثیر قرار داده و از این رو برای جلوگیری از وارد شدن خسارات بیشتر باید بستههای حمایتی در اختیار آنها قرار گیرد.
باوجود مقاومت پر هزینه عشایر استان کرمانشاه در این سالها، اما متاسفانه به دلیل افزایش مشکلات، امسال بارها دیدیم و شنیدیم که برخی از آنان دست به فروش دامهای مولد خود زدند و در روستاها و حاشیه شهرها ساکن شده اند و دست از تولید کشیده اند و به عنوان کارگر و راننده نیسان و اسنپ فعالیت میکنند.
۴ درصد از جمعیت کرمانشاه عشایر است
براساس آمارهای رسمی اداره کل امور عشایری استان کرمانشاه؛ جمعیت عشایر این استان در آخرین سرشماری مرکز آمار ایران؛ ۷۹ هزار و ۲۰۰ نفر در قالب ۱۴ هزار خانوار در ۱۴ ایل برآورد شده که حدود چهار درصد جمعیت این استان را تشکیل میدهند.
عشایر استان کرمانشاه از نظر جمعیت رتبه هشتم و از نظر تعداد دام سبک با داشتن یک میلیون و ۵۰۰ هزار راس رتبه چهارم کشور را در اختیار دارند.
عشایر در استان کرمانشاه در قالب سه گروه، کوچرو که تمام سال در حال کوچ هستند، نیمه کوچرو؛ عشایری یکجانشینی که در فصل خوش و آب و هوا به مراتع خود کوچ میکنند، و عشایر رمه گردان که ساکن روستا هستند و در فصل بهار و پاییز گلههای خود را بصورت روزانه به کوهها میبرند، تقسیم میشوند.
همچنین عشایر استان کرمانشاه در ۱۴ زیست بوم مانند منطقه اورامانات، منطقه گرمسیری قصرشیرین در قالب ۶۷۰ سامانه مراتع عرفی با حدود ۲۶ هزار و ۵۲۷ هکتار وسعت (مراتع عرفی، مراتعی است برای بهره بردای نسل اندر نسل در اختیار عشایر قرار گرفته است) ساکن میشوند.
عشایر استان کرمانشاه امروز با داشتن ۲ هزار و ۱۴۵ کیلومتر ایل راه هم به صورت ماشینی و هم به روش سنتی در فصل بهاره و پاییزه کوچ میکنند و معمولا مدت زمان کوچ آنها ۳۰ تا ۴۵ روز است.
همچنین عشایر کرمانشاه معمولا در فصلهای بهار به مناطق ییلاق استان که از نظر آب هوایی معتدل است و در فصل زمستان به مناطق گرمسیری و قشلاق استان و سه استان لرستان، ایلام و خوزستان کوچ میکنند.
عشایر استان سالانه حدود ۱۳ هزار و ۳۰۰ تن گوشت قرمز، حدود ۲۷ هزار تن شیر، بیش از هزار و ۶۰۰ تن الیاف شامل مو، پشم، کلک، ۹۰۰ تن روغن حیوانی و ۲۲ هزار انواع قطعات صنایع دستی شامل چیخ، چادر، گلیم و گبه، نمد و دیگر محصولات تولید میکنند.
روزگار سخت عشایر کرمانشاه در سایه خشکسالی و افزیش قیمتها
عشایر نیاز به حمایت مستقیم دولت دارند
یکی از عشایر غرب کرمانشاه در گفتگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به مشکلات سالهای اخیر از جمله خشکسالی و افزایش قیمت ها، گفت: فعالیت عاشیر در این سالها نه تنها برای ما درآمدی نداشت بلکه توان هزینه نگهداری دامها را به ویژه بعد از آزاد شدن قمیت ارز (قطع یارانه نهادههای دامی) نداشتند و پس از ۲ سال ضرر و زیان دیگر توانی برای ما برای ادامه دادن نماند و ناچار شدیم دامهای مولد خود را بفروشیم.
«محمد نوری» به نقش دلالان در این سالها نیز اشاره کرد و افزود: هرچند در این میان نباید نقش دلالان که قیمت دام را بسیار ناچیزتر از قیمت گوشت قرمز در بازار نگه میداشتند، را نادیده بگیریم، زیرا این سود جویان از آنجایی که میدانستند عشایر توان مالی نگهداری دام خود را ندارند و مجبورند برای جلوگیری از تلف شدن آنها را بفروشند، همدست شدند و اجازه ندادند قیمت دام هم پای قیمت دیگر اقلام و اجناس بازار بالا برود.
این دامدار عشایر کرمانشاهی در ادامه گفت: همچنین در این میان نباید از عدم تسهیل صادرات دام سبک به بازار خارجی توسط دستگاههای ذیصلاح غافل باشیم؛ زیرا زمانی قیمت عرضه و تقاضا در بازار داخلی کشش خرید گوشت قرمز را نمیداد باید اجازه صادرات آن به بازار خارجی تسهیل میشد، اما این موضوع از طرف سیاست گذاران بخوبی ساماندهی
و مدیریت نشد و موجب ضرر شدید عشایر شد.
وی همچنین توضیح داد: یکی از مهمترین علتهای این همه ضرر و زیان جامعه عشایر شاید به خاطر دور بودن آنها از مراکز تصمیم گیری باشد، چون مشکلات ما جلوی چشم مسئولان تصمیم گیرنده نبود و تمام هم و غم مسئولان در راستای حل مشکلات شهرنشینان مانند بی آبی شهرها، مقابله با ویروس کرونا، مشکلات مسکن، اشتغال و بنگاههای اقتصادی و دیگر مباحث بود و عشایر در این سالها فراموش شده بودند.
هزینه نگهداری هر دام در سال ۲ میلیون تومان برای عشایر تمام میشود
یکی از عشایر ایل سنجابی کرمانشاه نیز در گفتگو با خبرنگار ایرنا، بیان داشت؛ طبق فاکتور و سند میگویم پارسال فقط برای نیمه دوم سال؛ برای هر راس گوسفند یک میلیون تومان هزینه کردم و به علاوه آن؛ ۷۵ میلیون تومان پول چوپان دادم.
«غلام عسکری» گفت: در حال حاضر سه برادر هستیم و ۳۰۰ راس گوسفند داریم به هیچ وجه درآمد عشایر با هزینه هایشان نمیخواند، اکثر هم ایلهای ما مانند پسرعموهایم گوسفندان شان را فروختند، به نظرم کار دقیق و درستی کردند ما به ناچاری ماندهایم، چون کار دیگری بلد نیستیم، الان هم جز ضرر و زیان اضافی چیزی دیگر عایدمان نمیشود.
وی افزود: قیمت هر سه کیلوگرم جو ۳۵ هزار تومان شده، کاه حدقل خرواری یک میلیون تومان، پس جار خرواری یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، هزینه دارو، ایاب ذهاب، چوپان، مرتع و بخصوص مخارج زندگی چند برابر شده؛ از طرفی قیمت گوسفند که درآمد ماست بالا نمیرود، پایین هم میآید، هرچند امسال نسبت به پارسال بهتر شده، زیرا پارسال وحشتناک بود و هیچ سالی مثل سال گذشته عشایر در فشار قرار نگرفتند.
عسکری در ادامه با بیان اینکه امسال سه تن نهاده دامی از مرکز امور عشایری به قیمت هر کیلوگرم چهار هزار تومان دریافت کردم، گفت: اگر قیمت یارانه برای نهادههای دامی لحاظ شود باز کمک خوبی به عشایر است و کمی امیداور کننده است وگرنه در این صورت دامداری اصلا به صرفه نیست و فقط ضرر و زیان است.
وی همچنین از اداره کل امور عشایری استان کرمانشاه بابت خدمات دهی به عشایر به ویژه تعاونی امور عشایری ایل سنجابی قدردانی کرد، اما گفت: سهم آرد خانوار ما، که به ازای هر ۲ نفر یک کیسه در ماه است بیشتر مواقع به خاطر گرفتاری زندگی عشایری کمی دیرتر مراجعه میکنیم، میگویند تمام شده و به ما نمیرسد و به دیگران داده میشود و مجبوریم آرد را با قیمت آزاد خریداری کنیم.
روزگار سخت عشایر کرمانشاه در سایه خشکسالی و افزیش قیمتها
بیشتر عشایر گوسفندانشان را فروختهاند
«پرویز بوچانی» دیگر عشایر ایل سنجابی نیز در گفتگو با خبرنگار ایرنا، گفت: من و بردارم که ۲ خانواده هستیم در عرض یک سال گذشته؛ ۲ سوم گوسفندان داشتی و مولدمان را برای هزینه باقیمانده آنها فروختیم.
وی اظهار داشت: در این سالها عشایر نه تنها درآمد ندارند بلکه توان نگهداری دام هایشان را هم ندارند؛ دام موجودی زنده مثل انسان است ۲۴ ساعته
، شب و روز نیاز به خورد و خوراک، نگهداری، نگهبانی و بهداشت دارد.
بوچانی در ادامه گفت: به خاطر مخارج سنگین زندگی عشایری و دامداری در این یک و ۲ سال گذشته؛ تعداد بسیار زیادی از هم ایلی ها، اقوام و فامیلهای ما که با هم کوچ میکردیم گوسفندانشان را فروختند و د، و از این ضرر و زیان نجات پیدا کردند.
وی با بیان اینکه از ترس بیکاری همه گوسفندانم را نفروختم، گفت: الان فقط ۵۰ راس از گوسفندانم باقیمانده و این تعداد را گذاشتم، چون فکر میکنم شاید اوضاع کمی بهتر شود.
بوچانی در خصوص دریافت نهاده دامی یارانهای هم اظهار داشت: پارسال ۲ تن دریافت کردم، اما امسال، چون کارت بیمه نامه گوسفندانم را تمدید نکردم این یارانه را براساس بیمه نامه میدهند هنوز سهیمهای دریافت نکردم.
وی همچنین از اینکه سهم آرد عشایر به عشایر واقعی نمیرسد انتقاد کرد و گفت: وقتی دو سه روز دیر به تعاونی مراجعه میکنیم سهم آرد ما را به دیگران میدهند و این اصلا درست نیست، خانواده ما از اردیبهشت ماه تا الان هیچ سهمیه آردی دریافت نکرده است.
مخارج زندگی عشایر فقط نهادههای دامی نیست
«عزیز آذرگون» یکی دیگر از عشایر ایل سنجابی نیز در گفتگو با خبرنگار ایرنا، گفت: ۲۵۰ راس گوسفند داشتی و مولد داشتم که امسال به خاطر مخارج بالا و هزینههای جاری پیرامون آنها مجبور شدم بیشتر آنها را بفروشم و الان کمتر از ۱۰۰ راس باقی مانده است.
وی در ادامه توضیح داد: فقط هزینههای کاه و دان دام افزایش پیدا نکرده، بلکه مخارج زندگی آنها، جابه جایی دامها با ماشین، داروی دام، چوپان و نگهداری، چند برابر شده و از طرفی درآمد آنها تکان نخورده و این مجموعه مشکلات باعث شده که عشایر دام هایشان را بفروشند.
آذرگون بیان داشت: فروش دام هم به واسطه دلالان حراج فروشه و به قیمت اصلی نیست به همین دلیل میبینیم مردم در معابر و خیابانهای شهر، گوسفندهای خود را ذبح میکنند و میفروشند.
این عشایر ایل سنجابی در ادامه با بیان اینکه قیمت گوسفند امسال نسبت به پارسال کمی بهتر شده است گفت:، اما با این وجود وقتی هزینه نگهداری هر راس دام به تنهایی ۲ میلیون تومان است و در حالی که قیمت خود دام سه میلیون تومان هم نیست اصلا دخل و خرج عشایر بهم نمیخواند و برای همین هم همه دارند میفروشند و الان بسیاری را میشناسم گوسفندانشان را به کل فروخته اند و ساکن روستا شده اند.
وی تصریح کرد: اگر به همین روند برای عشایر زندگی سخت بگذرد، دیگر از عشایر چیزی باقی نمیماند هرچند الان هم چیزی قابل ملاحضهای باقی نمانده است.
آذرگون در خصوص دریافت سهمیه نهاده دامی و آرد عشایر نیز گفت: امسال چیزی دریافت نکردم هرچند ۸۰ درصد به خاطر مشغله زندگی عشایری خودم دیر مراجعه کردم و برام چیزی باقی نگذاشتند.
روزگار سخت عشایر کرمانشاه در سایه خشکسالی و افزیش قیمتها
اداره کل امور عشایری برای حل مشکلات اقتصادی عشایر دست و بالش بسته است
مسوول روابط عمومی اداره کل امور عشایری استان کرمانشاه نیز در گفتگو با خبرنگار ایرنا، با تاکید بر اینکه این سالها به جامعه عشایر در سطح کشور و استان خیلی فشار آمده است؛ گفت: این اداره کل فقط یک نهاد و اداره تسهیلگر امورات جامعه عشایری بین سایر دستگاههای اجرایی است و در خصوص بسیاری از مشکلات اقتصادی که این سالها بر عشایر حادث شده واقعا دست و بالش بسته است.