بررسيها نشان ميدهد مهمترين دلايل استفاده نكردن از تسهيلات بانكي دو عامل اعتقادي و بوروكراسي و ويژهخواري است. عامل اعتقادي با نگاهي به عملكرد سيستمهاي بانكي و نرخ سود و جرایم سيستم بانكي را تداعيكننده رباخواري ميداند كه همراه با پول سود چند درصدي را به نام شكلات ميفروشد، از اين رو بسياري از افراد هستند كه حتي حاضر به سپردهگذاري هم نيستند و سرمايه خود را هم به دليل شبهه ربوي بودن حتي در بانكها نميگذارند. هرچند تلاشهاي زيادي در تطبيق قوانين بانكي با شرع نيز شده اما كافي نيست.
اما عامل دوم نيز كه دستكمي از عامل اول ندارد وجود بوروكراسي براي مردم عادي است. آنهايي كه از هيچ جايي توصيه نشدهاند و ضامن معتبر ندارند و نه ملك و املاكي براي تضمين! وعجيب است كه منابع بانكي براي اين افراد هر روز محدودتر ميشود و زوجهاي جوان هم براي شروع زندگي بيخيال منابع بانكي ميشوند تا صاحبان برنامهريز بانكها راحتتر منابع خود را در سياهچالههاي غيرمولد حبس كنند.
اما دليل سوم كه كمي از چشم مردم عادي دور است شامل ويژهخواراني ميشود كه بعد از احداث سيستم بانكداري خصوصي ديگر نه از سود تورمي ميگذرند و نه از اصل تسهيلات و كار را به جايي رساندهاند كه آمار دريافتكنندگان تسهيلات هر روز محدود و محدودتر ميشوند و معوقات زيادتر به نحوي كه وزير تأمين اجتماعي كشورمان مدعي ميشود «٩٠ درصد تسهيلات بانكها به ١٠ درصد مردم اختصاص يافته است.»