تیم فوتسال آتلیهطهران قم در فصلی پر فراز و نشیب پایانی درخشان داشت و در آخرین روز مسابقهها توانست جواز حضور در لیگ برتر فوتسال باشگاههای کشور را کسب کند.
فصل گذشته برای آتلیهطهران در هفتههای پایانی سراسر اضطراب بود. برای رسول قلیزاده، مدیرعامل باشگاه آتلیهطهران، ناکامی تیمش در راه صعود به لیگ برتر میتوانست یک شکست بزرگ باشد زیرا وی همه توان و انرژی خود را در راه صعود تیمش قرار داده بود. چهره برافروخته و نگران آقای مدیرعامل پشت نیمکت آتلیهطهران در دقایقی که نماینده قم در جریان دیدار پنجم مرحله نهایی لیگ دسته اول فوتسال در خانه برابر سنایچ ساوه 2 بر صفر عقب افتاده بود به خودی خود نشانگر فشارهایی بود که رسول قلیزاده در طول حدود 8 ماه تحمل کرده بود.
ورود قلیزاده به عرصه فوتسال یادآور حضور امیر جلالی، مالک وقت باشگاه ماهان تندیس، بود. قلیزاده نماد حضور بخش خصوصی در فوتسال است که با انگیزه و علاقه در این مسیر تلاش و هزینه کرده است و تلاشهای وی را توان ارزشگذاری نیست. موفقیت در راهیابی به لیگ برتر فوتسال کمترین پاداش برای تلاشهای بیوقفه وی است به طوری که اگر قلیزاده و حمایت مالی وی نبود هرگز قم رنگ 2 تیمه شدن در لیگ برتر فوتسال را هم نمیدید.
گفتوگوی همشهری با مدیرعامل باشگاه آتلیهطهران قم را بخوانید:
چه احساسی در برابر صعود تیمتان به لیگ برتر دارید؟
به دلیل این صعود در پوست خود نمیگنجم و میدانم این شادی فقط مربوط به من نیست و همه مردم قم از این نظر خوشحال هستند. زمانی که ما این تیم را بستیم بسیاری، نظرهای متفاوتی میدادند. برخی میگفتند این تیم حتی به نیمه راه هم نمیرسد و حتی نمیتواند با آسانسور هم به لیگ برتر برود اما همه دیدند که همه چیز پول و امکانات مالی و تجهیزات نیست و همیشه عشق، علاقه، مردانگی و غیرت بچههای یکدل و متحد فوتسال قم میتواند راهگشا باشد و نتیجه این همدلی را در صعود تیم آتلیهطهران قم به لیگ برتر فوتسال دیدیم.
تا چهاندازه به تیم شما برای طی مسیر در لیگ دسته اول کمک شد؟
سختیهای زیادی کشیدیم و مشکلات مالی زیادی را در مقابل خود میدیدیم. همه در روز اول میگفتند وارد گود شوم و نگذارم این تیم از بین برود و قرار بود به ما کمک کنند. من هم در همان زمان گفتم که فقط میتوانم چیزی در حدود 20 میلیون تومان به این تیم کمک کنم. در ادامه راه کسی به من کمک نکرد و از زندگی خود برای این تیم مایه گذاشتم و همه اطرافیانم میدانند که برای سر پا نگه داشتن تیم آتلیهطهران چه سختیهایی را متحمل شدم. برای پیشرفت کار این باشگاه وام گرفتم و هزینه کردم و تا حدودی هم اداره کل ورزش و جوانان کمکهایی به ما کرد و از این گذشته، هیچ حامی مالی دیگری نداشتیم. دوستانی در نیمه راه به من اضافه شدند و شاید نتوانستند از نظر مالی کمک زیادی به تیم داشته باشند اما راهکارهای خوبی به ما نشان دادند. هیچ یک از بازیکنان و مربیان ما در این ماهها دستمزدی به عنوان قرارداد دریافت نکردند و ما همواره دغدغه هزینههای جاری تیم را داشتیم. صعود تیم به لیگ برتر خستگی را از تن ما بیرون کرد و تلاشهای همه ما را به بار نشاند.
اما در مرحله نهایی شروع خوبی نداشتید.
به دلیل فشارهای مالی شرایط ویژه و پیچیده را پشت سر گذاشتیم. 2 بازی ابتدایی ما در مرحله نهایی را به آن شکل و با نتیجهای مشابه و فقط با یک گل اختلاف واگذار کردیم و همه دیدند که در آن 2 بازی هم تا چهاندازه مستحق پیروزی بودیم و البته مشکلات داوری هم در آن 2 شکست مزید بر علت شد. پس از این که 2 بازی از 6 بازی مرحله نهایی را با شکست پشت سر گذاشتیم عده زیادی کار تیم را تمام شده میدانستند اما من به بازیکنان و کادر فنی تیمم ایمان داشتم. ما شروع خوبی در بازی با تیم نفت امیدیه در قم داشتیم و آن پیروزی به تیم ما کمک کرد تا روحیه خود را بازیابی کند. حمایت و همت هواداران ما که در بازیهای خانگی برای تیم ما سنگ تمام گذاشتند سبب شد در بازی با تیم مقاومت قرچک در قم که تیم قدرتمندی بود با دست پر میدان را ترک کنیم. در بازی با سنایچ ساوه در قم شرایط سخت شد و کار به تساوی انجامید و همه چیز به بازی آخر در امیدیه برابر نفت این شهر کشیده شد.
در بازی آخر با توجه به طولانی شدن وقت بازی، همه نگران صعود بودند.
بله؛ در بازی آخر همه شاهد بودند که چه اتفاقهایی رخ داد. برق سالن را قطع کردند در حالی که اسکوربورد سالن روشن بود و مشخص بود که چه سناریویی برای این بازی ترتیب داده بودند. ناظر بازی ما در امیدیه، ناظر هوشمندی بود و هر زمان که بازی در سالن فجر ساوه بین سنایچ ساوه و مقاومت قرچک قطع میشد بازی ما در امیدیه نیز متوقف میشد تا همه چیز در شرایط عادلانه پیش برود و اگر اتفاقی جز این رخ میداد بعید نبود که مسائلی غیراخلاقی تکلیف تیمهای صعودکننده را مشخص کند. گرمای شدید در امیدیه کار را برای ما سخت کرده بود و ما حتی 2 بر صفر از حریف عقب افتادیم و بازیکنان ما به آن دما عادت نداشتند. با تعویضهای خوبی که سیدوحید غیاثی، مربی ما، انجام داد دست به پاور پلی زدیم و توانستیم در این آرایش 3 گل به ثمر برسانیم و به نتیجه مورد نظر برسیم.
نگرانی جامعه فوتسال قم، آینده تیم آتلیهطهران قم است. با توجه به تنگناهای مالی این شرایط را چطور ارزیابی میکنید؟
این تیم و حضور آن در بالاترین سطح رقابتی فوتسال ایران، حق بچههای فوتسال قم است. تیم ما با ترکیبی بومی به این مرحله رسیده و من راضی نیستم که تیم آتلیهطهران قم از استان قم خارج شود. آتلیهطهران باید در استان قم بماند. واقعیت این است که من دیگر توانایی هزینه کردن برای این تیم را ندارم. البته دوستانی هستند که به من وعدههایی دادهاند و امیدوارم این وعدهها مثل وعدههایی نباشد که در میانه راه از این و آن شنیدیم و هیچ یک هم عملی نشد. بازیکنان ما هم آن قدر فهیم هستند که میدانم توقع زیادی نخواهند داشت. مسئولان استانی باید پشتیبان این تیم باشند زیرا این تیم از بطن بازیکنان بومی و از صفر به این جا رسیده و اکنون چشم به حمایت استان قم دارد. ما میخواهیم شرایطی ایجاد کنیم تا این تیم معرفیکننده استان قم به عنوان قطب اول فوتسال کشور باشد. فوتسال قم از نظر بازیکنان، این توانایی را دارد که 2 تیم در لیگ برتر داشته باشد به شرط این که هر 2 تیم از نظر مالی در حد معمول، حمایت شوند. امیدوارم مسئولان در قم نگاه مثبتی به حوزه ورزش قهرمانی داشته باشند.
پرشدن سالن شهید حیدریان به معنای افزایش شور و نشاط اجتماعی است و اگر میخواهیم این شور و نشاط در بین جوانها باشد باید ورزش را دریابیم به طوری که نگاه ما به حمایت از ورزش بر مبنای یک اولویت بالا باشد و نه گزینهای که چندان اهمیت ندارد.