آیین تجلیل از پیر سرنا نواز همدانی با هدف رعایت پروتکل‌های بهداشتی، به صورت آنلاین از شبکه‌های اجتماعی پخش شد و استاد رسام نشان درجه یک هنری خود را از دستان دکتر «پرویز اذکائی» تاریخ‌دان و پدر معنوی اهالی فرهنگ همدان دریافت کرد.
آیین تجلیل از پیر سرنا نواز همدانی با هدف رعایت پروتکل‌های بهداشتی، به صورت آنلاین از شبکه‌های اجتماعی پخش شد و استاد رسام نشان درجه یک هنری خود را از دستان دکتر «پرویز اذکائی» تاریخ‌دان و پدر معنوی اهالی فرهنگ همدان دریافت کرد.
به گزارش تابناک همدان، نشان درجه یک هنر به استاد «ماشاالله رسام» سرنا نواز پیشکسوت این دیار اعطا شد؛ این نشان معادل دکترای هنری است که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر و به پیر موسیقی زاگرس تقدیم شد.در حاشیه این آیین قادر شهسواری عضو انجمن موسیقی استان همدان، گفت: کارنامه درخشان موسیقی استاد رسام، جامعه هنری همدان را برای نکوداشت این گنجینه گرانقدر به تکاپو انداخت و مراحل دریافت نشان هنری، توسط صادق چراغی شاگرد وفادار ایشان پیگیری شد تا مرکز اعتبارسنجی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی استاد را واجد شرایط دریافت نشان درجه یک هنری دانست.
این پژوهشگر موسیقی خاطرنشان کرد: نشان درجه یک هنری معادل دکترا است که امروز به میزبانی نشریه همدان‌نامه و با حضور چهره‌های شاخص فرهنگی مانند استاد پرویز اذکایی و جمعی از هنردوستان این نشان ارزشمند به پیر سرنا نواز زاگرس اعطا شد و علاقه‌مندان هم این برنامه را از شبکه‌های اجتماعی تماشا کردند.
وی خاطر نشان ساخت: برای اولین بار با استاد رسام ۱۵ سال پیش آشنا شدم و ایشان هنرمندی وارسته و بزرگوار و مردی که در کمال فروتنی داستان زندگی پر فراز و نشیبش را از تولد در سال ۱۳۱۳ برایم گفت و من تصویر این داستان واقعی و با شکوه را هنوز هم در سینه دارم.
شهسواری با بیان اینکه ماشاالله رسام مردی نام آشنا و بزرگ در هنر موسیقی زاگرس است، یاد آور شد: استاد رسام به حق از اساتید به نام سرنا و بالابان ایران است و امروز با تلاش جمعی از هنرمندان و به خصوص پیگیری‌های هنرمند بزرگوار استاد صادق چراغی شاهد دریافت اولین دکترای هنری استان به این استاد بزرگوار بودیم که به حق آنچه شایسته وی بوده است محقق نگشته و امید است این گنجینه ملی ایران مورد تکریم و احترام مسئولین استانی نیز قرار بگیرد و مدیران فرهنگی نیز به پاس تلاشی ۸۰ ساله از این پیر دیار عاشقی، تقدیری در خور شان به عمل آورند.
این فعال عرصه موسیقی در پایان صحبت‌های خود به مسایل و مشکلات هنرمندان اشاره و تصریح کرد: بحث بیمه و مستمری هنرمندان یکی از مشکلاتی است که اکثر هنرمندان با آن درگیر هستند و اساتید گرانقدری مانند استاد رحمان دریایی هنوز مشکل بیمه‌ای ایشان برطرف نشده و امید است مسئولین فرهنگی استان نسبت به دغدغه هنرمندان توجه کافی داشته باشند و اقدامات در خور شایسته ای انجام بدهند، چرا که همه ما در قبال تلاش‌های این هنرمندان در طول سالیان پر بار زندگیشان مسئول هستیم.
در ادامه علی پاشا رجبلو، مدرس موسیقی نیز در سخنانی گفت: موسیقی نواحی، تجلی باور‌ها و آئین‌های فرهنگی اقوام مختلف ایران است که استادان موسیقی این مناطق، به وسیله موسیقی و ساز‌های این نواحی با آفرینش و خلق آوا‌ها و ترانه‌ها، در قالب جشن و موسیقی رقص و حماسه و آئین‌های مذهبی و سوگواری، به آن می‌پردازند.
وی با اشاره به اینکه اهمیت حفظ این نوع موسیقی به همان‌گونه که هست همواره مورد توجه کارشناسان فرهنگی - موسیقی بوده است، تصریح کرد: به همین علت، علم موسیقی‌شناسی اقوام (آتنوموزیکولوژی) می‌کوشد به بررسی و شناخت موسیقی اقوام مختلف، بدون هر گونه دستکاری و دخالت در شکل و ماهیت آن، اهتمام ورزد. ولی متاسفانه امروزه شاهد آن هستیم که عده‌ای بدون توجه به ساختار و ویژگی‌های خاص این نوع موسیقی، آسیب‌های جبران‌ناپذیری بر آن وارد آورده‌اند.
ماشاالله رسام نیز در سخنانی خاطرنشان کرد: از آنجایی که من ۸۶ سال ترکی صحبت کرده‌ام و این‌جا هم به زبان مادری صحبت می‌کنم. پدرم اولین استادم بود و حتی به خاطر آموختن موسیقی توسط او تنبیه شدم چراکه دوست نداشت شغل آبا و اجدادی را ادامه دهم، اما من ناخلف بودم و به حرف ایشان گوش ندادم.
وی در ادامه افزود: ۷۶ سال است که به کار نوازندگی مشغول هستم و در جشن‌های عروسی به اجرای برنامه پرداخته‌ام. در منطقه‌ای که زندگی می‌کردم، تقریبا همه خانواده‌ها به من اعتماد داشتند و در مراسمشان دعوتم می‌کردند. مدتی است با آمدن ساز‌های الکترونیکی، موسیقی محلی طرفداران خود را از دست داده است.
سام تأکید کرد: هنوز هم می‌توانم این ساز‌ها را آموزش دهم، اما تنها به لحاظ فنی و گرنه هنر آموز خودش باید استعداد داشته باشد.
لازم به ذکر است، استاد رسام در سن ۸۸ سالگی همچنان در اوج مهارت و تسلط در سرنای خود می‌دمد و نوازند‌های جوان را برای آینده این دیار مشق موسیقی می‌دهد و چقدر در این مراسمات جای مدیران هنر دوست استان خالی است و‌ای کاش نگاه ویژه‌ای به هنر موسیقی اصیل و حتی محلی از سوی دست اندرکاران و مسئولین می‌شد و می‌طلبد در این اوضاع نا به سامان اقتصادی کشور کمی نسبت به وضعیت معیشتی هنرمندان توجه بیشتری شود.
