به گزارش خبرگزاری تابناک کرمانشاه به نقل از فارس، فدراسیون بینالمللی روزنامهنگاران با انتشار نتایج نظرسنجی اخیر خود، که با شرکت هزار و ۳۰۸ روزنامهنگار از ۷۷ کشور جهان انجام شد، توجهها را به وضعیت بحرانی روزنامهنگاران در مواجهه با مشکلات شیوع جهانی کرونا جلب کرد.
«در شرایط بحران کرونا که اهمیت اطلاعرسانی و روزنامهنگاری با کیفیت بیش از پیش شده است، نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش آزادی رسانهها و روزنامهنگاران است که حاکی از روندی نگران کننده است»
جدای از تحلیل و بررسی آمارهای جهانی و با نگاهی به وضعیت کشوری و صد البته استانی، این وضعیت بغرنجتر نیز میشود؛ چه اینکه نه تنها نهادهای متولی امور مردم خود را پاسخگو به مطبوعات و رسانهها نمی دانند، بلکه در موارد متعددی، مواجه سخت، انتظامی و قضایی را در برخورد با آنان پیش میگیرند.
البته این وضع شهر به شهر یا استان به استان متغییر است؛ اما آنچه که از پایش میدانی و برآورده ذهنی به دست میآید این است که وضع کرمانشاه مطلوب نیست.
بخشی از ریشه این مسئله، قطعاً به نوع نگاه ساختارهای اداری و دولتی ما به مردم و نهادهای مدنی باز میگردد. متاسفانه هنوز بخشی از مسئولین ما به دلیل جایگاه خود، نگاه ارباب رعیتی، بالا به پایین، رئیس مرئوسی و... دارند و نوعی تکبر در اعمال، کردار و گفتار آنان هویداست.
این وضع پیش از انقلاب مشروطه وجود داشته و در دوران پهلوی به اوج خود رسیده بود. هر چند پیروزی انقلاب اسلامی عزیز، بخش قابل توجهی از این رفتارها را از بین برد اما هنوز هم نوعی برخورد تکبر آمیز را در میان برخی از متولیان امر شاهد هستیم؛ البته شرایط امروز جامعه طوری نیست که آن را عیان کنند از این رو سعی کردهاند آن را در پشت نقابی پنهان کنند و عموماً آن را در مواجه با رسانهها نمایان میکنند.
وضعیت پاسخگویی در کرمانشاه بغرنج است و متولیان مطبوعات و رسانهها هم تحت فشار و مضیغه. واقعیت آن است که تاب آوری مسئولین در مواجه با رسانهها و نقدهای آنان بسیار اسفبار است و کمتر روزنامه نگاری پیدا میشود که توهینی نشنیده یا تهدید نشده باشد.
رسانه ضعیف نشان دهنده جامعه مدنی نحیفتر است
قاطبه مسئولین ما دوست دارند دیده شوند، از این رو به رسانه احترام میگذارند، اما روی دیگرش که همانا به چالش کشیدن و سوال پرسیدن است را سخت می پذیرند و عموماً گارد بسته میگیرند. بین قدرت رسانهها و جامعه مدنی کاملاً یک رابطه علت و معلولی وجود دارد، از این رو برای پی بردن به قدرت اجتماعی، همبستگی و فعالیت سیاسی و اقتصادی هر جامعهای میتوان به قدرت یا ضعف جامعه مدنی آن نگاه کرد. قدرت جامعه مدنی؛ در فعالیت و ذی نفوذ بودن رسانهها خود را نشان میدهد. در واقع قدرت رسانهها در هر جامعهای نشان دهند قدرت اگاهی عمومی مردم است.
در نگاه به وضعیت جامعه مدنی استان کرمانشاه، باید مرثیهای بر آن خواند و با تاسف به آن نگریست. اما در این بین باید تفاوتی بین رسانه مردمی، مستقل، خردمند، نکته سنج با جنگلی از فعالین فضای مجازی قائل بود. حقیقتاً با رشد سریع شبکههای اجتماعی و پیام رسانها، هر کسی این اجازه را به خود داده که در قالب یک فعال رسانهای وارد عرصه اطلاع رسانی شود.
البته در کلان ماجرا این مسئله اصلاً ناشایست نیست، اما به صورت اخص حوزه مطبوعات و خبرنگاری را با چالش مواجه کرده است، چه اینکه تشخیص روزنامه نگار واقعی با «تلکه بگیر»های گوشی به دست برای مسئولین هم سخت شده است و آنان را سردرگم کرده که باید به کی پاسخگو باشند.
راه حل برون رفت از این وضع هم؛ افزایش سواد رسانهای همگانی است. چرا که هم مسئول را آگاه خواهد کرد که باید به چه رسانهای پاسخگو باشد و هم مردم در خواهند یافت باید اخبار را از چه مراجعی دریافت کنند.
خلاصه آنکه تعجب برانگیز است که مسئولی با پول مالیات عامه مردم ارتزاق میکند و با رای مستقیم و غیر مستقیم آنان بر مسندی می نشیند اما خودش را پاسخگوی به آنان نمی بیند! مواجه با رسانه چنگال و دندان نشان دادن نیست، بلکه طومانیه و خردمندی است. که حال کرمانشاه در این زمینه هم اصلا خوب نیست.